Noong 1944, ang pelikulang Gaslight, na pinagbibidahan ni Ingrid Bergman, ay nilabas. Ang pelikula ay umiikot sa isang babaeng nagpakasal sa isang tila mabait at mapagmahal na lalaki. Ngunit habang nagpapatuloy ang pelikula, malinaw na ang asawa ay may tinatagong pagkatao. Lihim niyang ginagalaw ang mga gamit sa buhay, at sinisindihan at pinapatay ang mga

Nagtatanong si Paul, Sinasabi mong ang katiyakan ang diwa ng nagliligtas na pananampalataya. Wala itong iniiwang puwang sa pag-aalinlangan kung ito ay nakabase sa katiyakan. Paano mo nalalamang ikaw nga ay tunay talagang nanampalataya? Ang katiyakan ay tila relatibo. Ito ay dumarating at umaalis gaya ng ating mga emosyon. Sa ating karanasan, tayong lahat ay

Sa iglesia nitong nakaraang Linggo, nakarinig ako ng isang mainam na sermon sa Lukas 18:9-14, ang Parabula ng Pariseo at Publikano. Nakita nang malinaw ng mangangaral ang saloobing mapagmatuwid sa sarili sa parte ng Pariseo at saloobing mapagkumbaba sa publikano. Iminungkahi niyang ang maniningil ng buwis ay inaring matuwid nang araw na iyon. Ang kaniyang

At sinabi niya, “Jesus, alalahanin mo ako, pagdating mo sa Iyong kaharian”. At sinabi Niya sa kaniya, “Katotohanang sinasabi Ko sa iyo, Ngayon ay kasasamahin Kita sa Paraiso” (Lukas 23:42-43). Si Casey ay aktuwal na nagpadala sa akin ng sulat na sulat-kamay. Nagtanong siya ng serye ng mahuhusay na tanong tungkol sa pag-uusap na ito.

Isang karaniwang awit sa mga sirkulong Cristiano ngayon ay dapat magmahalan tayong mga Cristiano. Kailangan nilang isantabi ang pagkakaiba. Sinabihan tayong mahalin ang lahat ng tao. Kung totoo ito, mas lalong dapat nating mahalin ang mga kapwa mananampalataya. Nakikita bilang isang kasiraan ang pagkakaiba sa pagitan ng mga Cristiano na siyang pumipigil sa kanilang magmahalan

Kahapon (Hulyo 23), nakarinig ako ng isang sermon ni Michael Hewett, Associate Pastor ng Coppell Bible Church tungkol sa parabulang ito. Ito ay isang napakahusay na mensahe. Habang nagsasalita si Michael, nasumpungan ko ang aking sariling nagninilay sa pariralang ito sa Mat 13:43, “Kung magkagayo’y mangagliliwanag ang mga matuwid na katulad ng araw sa kaharian

Si Lindsey ay may pinadala sa aking nakagigilalas na YouTube video. Si Justin Peters ay kinakapanayam ng tatlong kabataang Calvinista. Makikita ninyo ang video dito. Ang video ay may habang 28 minuto ngunit ang pangunahing punto ay lumitaw sa unang 5 minuto. Ang pamagat ng video ay “Justin Peters Taught He Was Saved Until This

Si M. E. ay may magandang tanong: Maaaring natalakay mo na ito dati ngunit ano sa paniniwala mo ang gampanin ng pagsisisi sa buhay ng isang mananampalataya? Sa tingin ko ito ay hindi hinihingi para sa kaligtasan/pag-aaring-ganap, maliban kung iniisip ng isa na ito ay pagtalikod sa walang kabuluhang pagtitiwala sa sarili patungo sa pagtitiwala

Isang kaibigan ko ang kamakailan ay may mahusay na paraan ng paglalarawan ng pananampalataya. Sinabi niyang ito ay isang estado. Hindi ito kwantitatibo. Bihira nating gamitin ang ganitong mga pananalita upang ilarawan ang pananampalataya, ngunit akma lamang ang mga ito. Marami ang iniisip na ang pananampalataya ay kwantitatibo; iniisip nilang masusukat natin kung gaano tayo

May natanggap akong sulat mula sa isang bilanggo galing Texas na nagngangalang Eric, na nakumberte mula sa Arminianismo patungong Calvinismo. Sa isang pagkakataon, pinaliwanag ni Eric kung bakit siya ay kumbinsidong totoo ang Lordship Salvation: Kaming nanghahawak sa Lordship Salvation ay naiiba sa mga tagataguyod ng Free Grace sa iisang pundamental na punto. Kami ay