Rzeczownik „chwała” [δόξα, doxa] występuje szesnaście razy w Liście Rzymian. Czasownik [zawierający δοξάζω / doxazó] jest użyty dodatkowo pięć razy w tym liście. W języku angielskim czasownik jest najczęściej tłumaczony jako „to glorify”, w języku polskim między innymi jako „(u)wielbić” / „wychwalać” / „wysławiać” / „oddać cześć (chwałę)”. Wiele z tych dwudziestu jeden użyć tych słów odnosi się do chwały Bożej (1:23; 3:7, 23; 4:20; 6:4, itd.) oraz do uwielbienia Boga (1:21; 15:6, 9). Chciałbym zawęzić nieco temat i przyjrzeć się temu, jak te słowa są użyte w Liście do Rzymian 8. Czasownik i rzeczownik są użyte po dwa razy. W Liście do Rzymian 8 to słowo nie odnosi się do chwały Bożej, ale do chwały, którą wierzący mogą uzyskać i uzyskają.
Wielu pewnie myśli, że kiedy Nowy Testament mówi o chwale, która oczekuje wierzących, odnosi się to po prostu do pójścia do nieba. Myślę jednak, że gdy spojrzymy na List do Rzymian 8, to jest to tylko część obrazu.
Po raz pierwszy czasownik ten występuje w ósmym rozdziale tego listu, werset 17. Czasownik występuje z dołączonym do niego przyimkiem „z” [συν-, syn-]. Paweł mówi, że wierzący, który cierpi z Chrystusem, będzie uwielbiony z Chrystusem. Tutaj widzimy, że mówi o nagrodach, a nie po prostu o byciu w królestwie. To odnosi się do królowania z Chrystusem. Wierny wierzący będzie miał udział w chwale panowania Chrystusa nad światem, który nadejdzie.
Już w następnym wersecie (w. 18) Paweł używa rzeczownika. Cierpienia, których doświadcza wierzący ze względu na naśladowanie Chrystusa, nie są godne porównania z chwałą, która ma się w nim objawić. Wydaje mi się, że nie odnosi się to tylko do otrzymania nowego ciała. Podkreśla to chwalebne nagrody, które czekają na wiernych chrześcijan, tak jak w poprzednim wersecie. Cokolwiek wierzący cierpi dla Chrystusa, blednie to w porównaniu z nagrodą, którą otrzyma.
Kolejne wystąpienie słowa chwała wydaje się przełamywać ten schemat (w. 21). Paweł mówi o chwale, której dzieci Boże doświadczą w królestwie, kiedy zostaną uwolnione z niewoli mocy grzechu. To z pewnością wiąże się z otrzymaniem ciała, które nie może grzeszyć. Ale nawet tutaj jest coś więcej dawane do zrozumienia. Kiedy wierzący chodzą według Ducha [Świętego] i cierpią z Chrystusem, doświadczają owoców Ducha. Tęsknią za dniem, w którym nie będą już musieli walczyć z pożądliwościami ciała (w. 23). Kiedy Pan powróci, wszyscy wierzący zostaną uwolnieni od tej walki. „Chwała” w tym dniu będzie doświadczeniem każdego obywatela Królestwa. Ale wierni wierzący już teraz mają namiastkę tej chwały, kiedy Duch Święty powoduje sprawiedliwość w ich życiu.
Ostatni raz słowo to użyte w Liście do Rzymian 8 jest po raz kolejny czasownikiem. W Rz 8:30 mowa jest o tych, którzy będą uwielbieni. Podczas gdy wielu rozumie to jako odniesienie do faktu, że wszyscy wierzący zostaną uwielbieni w trakcie pochwycenia kościoła, co jest prawdą, wydaje się, że istnieje lepszy sposób, aby zobaczyć to w świetle tego, jak słowo „chwała” jest używane w tej części Listu do Rzymian. Bóg powołał wszystkich wierzących do królowania z Chrystusem. Ci, którzy z Nim cierpią, zostaną ogłoszeni sprawiedliwymi przed Trybunałem Sądu Chrystusowego, nie tylko z powodu swojej wiary (co jest prawdą w przypadku wszystkich wierzących), ale również z powodu tego, jak żyli. Będą oni wtedy uwielbieni przed tym Trybunałem Sądu poprzez [otrzymanie przywileju] współpanowania z Królem (werset 8:17).
Prawdą jest, że wszyscy, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa w celu otrzymania życia wiecznego, będą w Królestwie Bożym. Otrzymają uwielbione ciało, które nigdy nie zgrzeszy ani nie będzie podlegać śmierci (1. Kor. 15,43). Ale kiedy Paweł używa słowa „chwała” w Liście do Rzymian 8, to on rozszerza ten temat. Wierzący, którzy cierpią z Chrystusem, otrzymują namiastkę chwały, jaką będą mieli w królestwie, kiedy otrzymają to ciało. Duch Święty powoduje w nich sprawiedliwość, która oczekuje na dzień, w którym nie będą już grzeszyć. Tacy wierzący również będą mieli udział w chwale współpanowania z Chrystusem.
