Nie wszyscy ludzie, którzy identyfikują się jako wyznawcy Teologii Darmowej Łaski (TDŁ) zgadzają się z tym, że trzeba uwierzyć w Jezusa ze względu na [podarowywane] wieczne życie/nieodwołalne zbawienie/trwałe usprawiedliwienie, aby być częścią Bożej wiecznej rodziny. W rzeczywistości niektórzy, którzy wyznają przekonanie do TDŁ, nazywają takie nauczanie fałszywą ewangelią.

Jeden z profesorów seminarium teologicznego, krytykując stanowisko GES¹, że pewność [własnego zbawienia] należy do istoty zbawczej wiary, napisał:

Zatem, jeśli wszyscy rzymscy katolicy są niechrześcijanami, to wszyscy inni protestanci również (z wyjątkiem tych nielicznych wierzących w wieczne bezpieczeństwo [odnośnie swego wiecznego przeznaczenia] bez uczynków). To jest problem z [przesłaniem] „jedynie-wiara w samego Chrystusa” jako wymogiem dla usprawiedliwienia. Wierzę, że „jedynie-wiara w samego Chrystusa” jest prawdziwym stwierdzeniem. Nie oznacza ono jednak, że jakiekolwiek dodatki w postaci uczynków niweczą wiarę danej osoby w Jezusa Chrystusa jako Boga i Zbawiciela od grzechu w celu usprawiedliwienia.²

W tym blogu chcę się skupić na twierdzeniu, że tylko nieliczni ludzie wierzą dziś, że są wiecznie bezpieczni [odnośnie swego wiecznego przeznaczenia] poza uczynkami.

Łączna liczba członków kościołów rzymskokatolickiego, prawosławnego i protestanckiego wynosi prawie trzy miliardy. Autor zdaje się sugerować, że większość z tej liczby narodziła się na nowo, ponieważ prawie wszyscy oni wierzą, że Jezus jest Bogiem i że On, z niewielką pomocą ich własnych uczynków, jest ich Zbawicielem. Mówi, że dodanie uczynków „nie niweczy (…) wiary danej osoby w Jezusa Chrystusa jako Boga i Zbawiciela”. Jego zdaniem są oni wiecznie bezpieczni, nawet jeśli nigdy nie uwierzyli w usprawiedliwienie przez samą wiarę.

Jak myślisz, ilu ludzi ma pewność tego, że po prostu przez wiarę w Chrystusa, bez uczynków, mają życie wieczne, którego nigdy nie mogą stracić?

Widziałem ostatnio kilka badań [instytutu] Barna. Chociaż nie odpowiedziały one na to konkretne pytanie, to jednak jest jasne, że bardzo niewielu księży katolickich, pastorów zielonoświątkowych i charyzmatycznych czy pastorów z głównych denominacji wierzy w wieczne bezpieczeństwo bez uczynków. Nawet wśród pastorów ewangelikalnych i bezdenominacyjnych prawdopodobnie mniej niż połowa w to wierzy. Statystyki wyglądają prawdopodobnie tak samo dla osób świeckich w tych grupach.

Myślę, że można uczciwie powiedzieć, że mniej niż 10% wyznających chrześcijan wierzy, że są wiecznie bezpieczni poza uczynkami. Jeśli moje założenie jest poprawne, to mniej niż 300 milionów wyznających chrześcijan wierzy obecnie w zbawcze przesłanie.

Ale zaraz! Jak wielu ludzi uwierzyło w zbawcze poselstwo w przeszłości, ale od tego czasu stracili swą pewność [odnośnie swego wiecznego przeznaczenia]? Liczba ta może być z łatwością równa lub nawet większa niż tych, którzy obecnie wierzą, że są wiecznie bezpieczni poza uczynkami.

Nie wiem, ilu żyjących dziś ludzi narodziło się na nowo.³ Wiem jednak, że jest ich niewielu. Wiem to, ponieważ sam Pan Jezus Chrystus powiedział, że jest ich niewielu: „Ciasna bowiem jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują.” (Mt 7:14, UBG). Użył słowa mało/niewielu⁴ („oligos”).

Tak więc cytowany powyżej profesor seminarium teologicznego nieumyślnie podciął swój własny argument. Twierdził on, że większość członków kościołów katolickich, prawosławnych i protestanckich kościołów nauczających zbawienie przez uczynki musi być narodzona na nowo, ponieważ w przeciwnym razie niewielu byłoby tych, którzy mają życie wieczne. Ale skoro Pan Jezus powiedział, że liczba tych, którzy mają życie wieczne jest niewielka/mała, to może powinniśmy to zaakceptować.

__________