W co wierzył Abraham? Jaka była treść jego wiary w Boga? Czy wierzył w Boga ze względu na mnóstwo wnuków i prawnuków, czy też miał na myśli także wieczne zbawienie?
Czy kiedy Abraham uwierzył, to czy mógł uwierzyć w Boga ze względu na coś wiecznego?
Chciałbym, aby istniał jakiś wyraźny werset, który odpowiadałby na te pytania. Istnieje jednak wiele przesłanek wskazujących na to, że Abraham właśnie tego oczekiwał.
Pozwólcie, że wyjaśnię mój tok rozumowania.
Co jest nam znane odnośnie biblijnej religii w starożytności
Po pierwsze, z zasady wiemy, że biblijna wiara dotyczy przywrócenia życia z Bogiem trwającego na zawsze. Przecież to właśnie zostało utracone podczas upadku w Księdze Rodzaju 3. Gdyby Adam i Ewa nie zgrzeszyli, żyliby wiecznie z Bogiem. Ponieważ zgrzeszyli, w świat wkroczyła śmierć. Oznacza to, że narracja w Biblii zaczyna się od problemu: w jaki sposób Bóg miałby przywrócić ludzi do stanu, w którym mogliby żyć z Nim na zawsze? To jest tym zasadniczym pytaniem biblijnej religii. Myślę, że jest rozsądnym przypuszczać, iż było to również troską Abrahama.
Po drugie, z zasady wiemy, że starożytna wiara biblijna wiązała się z oczekiwaniem na przyjście Mesjasza. Jest to wyrażane nie wprost w Księdze Rodzaju 3:151. Ale wyraźnie mówi o tym Hiob:
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje
i że w ostateczny dzień stanie na ziemi. Hiob 19:25 (UBG)
Po trzecie, z zasady wiemy, że starożytna wiara biblijna wiązała oczekiwanie na Mesjasza z cielesnym zmartwychwstaniem. Bóg stworzył mężczyzn i kobiety we fizycznych ciałach i pierwotnie mieli oni żyć wiecznie z Nim w tych ciałach. Dlatego też po tym, jak śmierć pojawiła się na świecie, zmartwychwstanie cielesne było częścią Bożego planu odkupienia:
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje
i że w ostateczny dzień stanie na ziemi.
A choć moja skóra się rozłoży,
to w swoim ciele ujrzę Boga. Hiob 19:25-26 (UBG)
Myślę, że możemy rozsądnie oczekiwać, iż Abraham podzielał te przekonania. Ale czy Biblia wyraźnie mówi nam, że Abraham wierzył w te rzeczy?
Co wiemy o przekonaniach Abrahama
Stary i Nowy Testament dają nam wskazówki, w co wierzył Abraham.
Po pierwsze, wiemy, że Abraham uwierzył Bogu w wiecznie trwający związek:
I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie. Księga Rodzaju 17:7 (UBG)
Po drugie, wiemy, że Abraham wierzył w Mesjasza, który miał przyjść.
Abraham, wasz ojciec, z radością pragnął ujrzeć mój dzień. I ujrzał, i radował się. Ewangelia Jana 8:56 (UBG)
Po trzecie, wiemy, że Abraham wierzył w cielesne zmartwychwstanie:
Uważał, że Bóg może nawet wskrzesić z martwych, skąd go też otrzymał na podobieństwo zmartwychwstania. List do Hebrajczyków 11:19 (UBG)
Po czwarte, wiemy, że Abraham szukał wiecznego królestwa zbudowanego przez Boga:
Oczekiwał bowiem miasta mającego fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg. List do Hebrajczyków 11:10 (UBG)
Co się stanie, gdy zestawimy razem te cztery świadectwa? Co mówią nam one odnośnie tego, w co wierzył Abraham? Czy chodziło mu o wieczne zbawienie?
Świadectwa odnośnie treści religii biblijnej w starożytności oraz wyraźne stwierdzenia dotyczące wiary Abrahama prowadzą mnie do następującego wniosku: Kiedy Abraham uwierzył w Boga, oczekiwał (1) zmartwychwstania do życia wiecznego w (2) wiecznym królestwie, poprzez (3) wypełnienie się wiecznego przymierza zawartego z nim przez Boga, co (4) miało nastąpić za pośrednictwem nadchodzącego Mesjasza.
Bez wątpienia Abraham wierzył w Boga także w odniesieniu do [fizycznych] narodzin swych dzieci i prawnuków. Ale przede wszystkim wierzył w to, że Bóg przyniesie mu wieczne zbawienie, które obiecał od czasu upadku [w Edenie].
