Słowo „zbawienie” zarówno w języku angielskim [oraz polskim1], jak i w grece Nowego Testamentu może oznaczać różne rzeczy. Kiedy jest ono używane, musimy zapytać: zbawienie od czego? Kontekst zawsze określa, o jakim rodzaju zbawienia mówi autor. Niestety, kiedy większość chrześcijan widzi słowo „zbawienie” w Biblii, to wtedy często zakłada, że oznacza ono zbawienie od piekła. Dotyczy to również sytuacji, gdy słowo to znajduje się w Liście do Rzymian. Rzeczownik „zbawienie” występuje tam pięć, a czasownik osiem razy.
Kiedy jednak przyjrzymy się temu, jak to słowo jest [w tym liście] używane, to możemy zaobserwować, że Paweł wcale nie mówi o zbawieniu od piekła. Nawet jeśli nie jest to dokładnie to samo [znaczeniowo], to w Liście do Rzymian, kiedy Paweł mówi o tym, co dzieje się, gdy człowiek zostaje zbawiony od piekła, używa innego słowa. Tym słowem jest usprawiedliwienie.
Jeśli spojrzymy na kontekst Listu do Rzymian, zauważymy, że słowo „zbawienie” lub „być zbawionym” w tym liście odnosi się do bycia zbawionym od gniewu Bożego, którego doświadcza się wskutek grzechu w własnym życiu. Kiedy stajemy się wierzącymi [w Chrystusa], Bóg nas usprawiedliwia i daje nam swojego Ducha. Kiedy chodzimy w mocy Ducha, a więc żyjemy sprawiedliwie, jesteśmy zbawiani od negatywnych konsekwencji grzesznej działalności.
Bardzo interesujące jest to, że kiedy Paweł omawia usprawiedliwienie przez wiarę w Liście do Rzymian (rozdziały 3-4), nigdy nie używa słowa „zbawienie”. Usprawiedliwienie jest przez samą wiarę (3,21-282). Natomiast „zbawienie” w Liście do Rzymian wiąże się z innymi rzeczami.
Po raz pierwszy słowo to występuje w 1,16. Ewangelia Chrystusa zawiera moc Bożą ku „zbawieniu”.
1,16-18: 16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary. 18 Gniew Boży bowiem objawia się z nieba przeciwko wszelkiej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, którzy zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości.
Ta moc jest dostępna „każdemu, kto wierzy”. Następnie, dwa wersety później, Paweł mówi o tym, jak gniew Boży jest widoczny w grzesznej działalności ludzi tu i teraz. Wierzący ma potrzebę zwycięstwa nad mocą grzechu tu i teraz. Potrzebuje tego rodzaju zbawienia.
Słowo to nie pojawia się ponownie aż do 5:9-10. Tam Paweł mówi, że wierzący może być „zbawiony” od gniewu.
5,9-10: 9 Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni [zbawieni] od gniewu. 10 Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni [zbawieni] przez jego życie.
To wyraźnie prowadzi nas z powrotem do 1:16-18. Gniew w 1:18 nie mówi o piekle. Również w rozdziale 5 nie ma mowy o piekle. Jak Paweł mówi dalej, możemy być „zbawieni” od tego gniewu przez życie Chrystusa. Musimy zauważyć, że Paweł mówi tutaj o przyszłym zbawieniu – my zostaniemy zbawieni („będziemy ocaleni”). Nasze zbawienie od piekła jest czymś, co wydarzyło się w przeszłości, kiedy uwierzyliśmy [w Chrystusa]. Śmierć Chrystusa uczyniła nasze wieczne zbawienie i usprawiedliwienie możliwym. Teraz, ponieważ żywy Pan mieszka w wierzącym przez swojego Ducha, wierzący może chodzić według tej mocy (1,16) i unikać [tego] gniewu [Bożego], który grzech sprowadza na niego w jego obecnym życiu. Jeśli będziemy chodzić w ten sposób, doświadczymy tego rodzaju zbawienia.
Pomaga to również wyjaśnić słynny, ale źle rozumiany fragment Listu do Rzymian. W 10:9 Paweł mówi, że jeśli chcemy być „zbawieni”, musimy wyznać Pana Jezusa naszymi ustami. W 10:13 mówi, że jeśli chcemy być zbawieni, musimy wzywać imienia Pana. Bardzo ważne jest, aby zauważyć, że Paweł mówi, że to wierzący wzywają Pana, a nie niewierzący (10:14).
10,9-14: 9 Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. 10 Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. 11 Mówi bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. 12 Gdyż nie ma różnicy między Żydem a Grekiem; bo ten sam Pan wszystkich jest bogaty względem wszystkich, którzy go wzywają. 13 Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. 14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?
Wersety te mówią więc o wyznawaniu i wzywaniu Pana, aby zostać zbawionym. Ale te rzeczy nie są wymagane, aby być zbawionym od piekła. Po raz kolejny widzimy, że zbawienie, o którym mówi Paweł, jest czymś innym. Ponieważ Jezus zmartwychwstał i jest Panem, my jako wierzący możemy Go wzywać. Wyznajemy, że On jest Panem i jest w stanie nas wybawić. Wierzący w każdym wieku, gdy to zrobią, zostaną zbawieni od gniewu, który przynosi grzech, jeśli zwrócą się do Niego.
W tym blogu odniosłem się do niektórych wystąpień słowa „zbawienie”/ „być zbawionym” w Liście do Rzymian. Jeśli przyjrzymy się pozostałym przypadkom, w których występują te słowa, znajdziemy to samo. Słowo „zbawienie” w Liście do Rzymian nigdy nie odnosi się do zbawienia od piekła. Zamiast tego, odnosi się do zbawienia, którego wierzący mogą doświadczyć, gdy chodzą w mocy Ducha, gdy wzywają Pana, aby urzeczywistnił to cudowne zbawienie w ich życiu.
_______
1 zbawienie «to, co pomogło komuś lub czemuś w trudnej sytuacji»; zbawić — zbawiać: 1. «uratować od czegoś złego» 2. «w religii: ocalić od potępienia wiecznego». Źródło: https://sjp.pwn.pl/szukaj/zbawienie.html
2 List do Rzymian 3,21-28: 21 Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków. 22 Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy. 23 Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga; 24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie. 25 Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów; 26 Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa. 27 Gdzież więc jest powód do chluby? Został wykluczony. Przez jakie prawo? Uczynków? Nie, przez prawo wiary. 28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
