Jedną z najciekawszych rzeczy w studiowaniu Listu do Rzymian jest sposób, w jaki Paweł używa słowo „sprawiedliwość”. Jest ono użyte ponad 35 razy w tej księdze . I to licząc tylko rzeczowniki, bez czasowników. Czasami słowo to jest tłumaczone jako „sprawiedliwość”, a innym razem jako „usprawiedliwienie”. Najbardziej znane jest to, jak jest używane do opisania tego, co otrzymuje osoba, która uwierzy w Jezusa Chrystusa, aby otrzymać życie wieczne. Zostajemy uznani za sprawiedliwych (lub możemy powiedzieć, że jesteśmy usprawiedliwieni) przez Boga poprzez wiarę (Rz 3:21-22; 4:3).

Ale wielu nie wie, że Paweł używa kilku innych słów, które są tłumaczone w ten sam sposób. Chciałbym się przyjrzeć jednemu z nich. To słowo rzadko występuje. Tylko dwa razy w Nowym Testamencie. W obu przypadkach znajduje się w Liście do Rzymian. Konkretnie w Rz 4:25 i 5:18.

W Rz 4:25 zarówno UBG, SNP jak i TNP mówią, że Jezus został wskrzeszony dla naszego „usprawiedliwienia”. W 5:18, UBG mówi: „tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu [δικαίωσιν, dikaiōsin] dającemu życie. W tym wersecie po polsku, w UBG, po raz kolejny tłumaczone jest to rzadko występujące greckie słowo przez polskie słowo „usprawiedliwienie”. SNP i TNP również to czynią.

To nasuwa pytanie. Dlaczego Paweł użył innego słowa, jeśli miał na myśli to samo (sprawiedliwość/usprawiedliwienie)? Czy powinniśmy uważać, że to rzadkie słowo ma inne znaczenie? Jeśli tak, to co to słowo oznacza?

W Rz 4:25 widzimy najwyraźniej, że Paweł miał na myśli coś innego, używając tego innego słowa. Paweł mówi, że Jezus został „wskrzeszony dla naszego usprawiedliwienia”. Większość ewangelikalnych chrześcijan uważa, że Paweł mówi, że Jezus powstał z martwych dla naszej sprawiedliwości lub usprawiedliwienia w tym sensie, że Jego zmartwychwstanie udowodniło, że Jego śmierć zapłaciła za wszystkie nasze grzechy.

Taka interpretacja oznacza, że to rzadkie słowo użyte tutaj oznacza to samo, co słowo zwykle używane przez Pawła oznaczające sprawiedliwość/usprawiedliwienie. Kiedy uwierzyliśmy w Jezusa w celu otrzymania daru życia wiecznego, zostaliśmy uznani za „sprawiedliwych”, a zmartwychwstanie Chrystusa dowodzi [właśnie] tego, że zostaliśmy uznani za „sprawiedliwych” (lub zostaliśmy usprawiedliwieni)

Ale czy mogę zasugerować inny sposób spoglądnięcia na to rzadkie słowo? Paweł używa innego słowa, ponieważ ma na myśli coś innego. Kiedy Chrystus powstał z martwych, pokazało to, że żyje. Ponieważ On żyje, a Duch Święty mieszka w nas, to możemy żyć sprawiedliwie. Chrystus został wskrzeszony dla naszego „sprawiedliwego życia”.

To doskonale pasuje do kontekstu Listu do Rzymian 5. List do Rzymian rozdziały 5 do 8 mówią o chodzeniu według Ducha i o tym, jak żyć sprawiedliwie. Ponieważ Chrystus nie jest w grobie, nie tylko zostaliśmy uznani za sprawiedliwych, ale możemy także żyć sprawiedliwie. To normalne słowo Pawła na określenie „sprawiedliwości” jest rezultatem śmierci Chrystusa. Rzadkie słowo, którego używa dla „sprawiedliwości” w 4:25, jest wynikiem Jego życia. Kiedy Paweł używa słowa na określenie tego, jak chrześcijanin powinien żyć, używa innego słowa.

Innym raz, kiedy Paweł używa tego rzadkiego słowa, potwierdza to. W Rz 5,18 Paweł mówi, że posłuszeństwo Chrystusa wobec Ojca (przez śmierć na krzyżu) zaowocowało „usprawiedliwieniem życia”. Śmierć Chrystusa uczyniła to możliwym. Kiedy wierzący żyje według Ducha, doświadcza życia. Cieszy się, wzrasta i czerpie z życia, które dał mu Chrystus, z samego życia Bożego. Żyje sprawiedliwie.

Kiedy patrzymy na List do Rzymian i widzimy greckie słowa oznaczające sprawiedliwość/usprawiedliwienie, musimy zrozumieć, że Paweł mówi nam o dwóch różnych rzeczach i dlatego używa dwóch różnych słów. Z powodu śmierci Chrystusa, kiedy wierzymy w Jezusa Chrystusa aby otrzymać życie wieczne, zostajemy uznani za sprawiedliwych (doświadczamy usprawiedliwienia). Ale ponieważ On również powstał z martwych, Jego śmierć i zmartwychwstanie dają nam możliwość, aby żyć sprawiedliwie lub doświadczać usprawiedliwienia na co dzień, które jest powodowane przez samo życie od Boga, które posiadamy.