Można by rzec, że nie ma potrzeby pisania tego bloga. Shawn Lazar napisał świetną książkę na ten temat, zatytułowaną „Chosen to Serve” [Wybrani do służenia]. Ale ja zdecydowałem się napisać ten blog, ponieważ napisałem kilka blogów na temat tego, jak pewne słowa są używane w Liście do Rzymian. Do tej pory opisałem dziewięć słów. Musiałem zaokrąglić je do dziesięciu, choćby dlatego, że mój przyjaciel Bob Wilkin napisał książkę zatytułowaną „The Ten Most Misunderstood Words in the Bible” [Dziesięć najbardziej niewłaściwie rozumianych słów w Biblii]. Nie mogłem pozwolić, żeby mnie prześcignął. Ponadto, ponieważ niektórzy ludzie mogą nie przeczytać całej książki na ten temat, być może przeczytają ten krótki blog.
Jak Paweł używa czasownika „powołany” w Liście do Rzymian? Używa go siedem razy (4:17; 8:30; 9:7, 11, 24, 25, 26). Cztery razy używa też formy przymiotnikowej tego słowa, gdzie jest ono w zasadzie tłumaczone w ten sam sposób (1:1, 6, 7; 8:28). Przymiotnik może mieć znaczenie bycia powołanym do jakiegoś urzędu (1:1) lub zaproszenia wystosowanego do danej osoby (1:6-7).
Chciałbym jednak skupić się na tym, jak ten czasownik jest używany w Liście do Rzymian. Kalwiniści często zwracają uwagę na sposób, w jaki słowo to jest użyte w tym liście, aby poprzeć swój pogląd, że Bóg [z góry] przeznacza ludzi odnośnie miejsca, gdzie spędzą wieczność, nawet jeszcze przed ich narodzeniem. Utrzymują oni, że Bóg wybrał niektórych ludzi, aby byli w Królestwie Bożym, a innych wybrał do piekła. Tych, którzy zostali wybrani, aby być z Panem, On „wzywa, powołuje” do siebie. Nie mają oni wolnej woli w tej sprawie. [Na pewno] Odpowiedzą na to wezwanie.
Ci, którzy wyznają ten pogląd, twierdzą, że takie jest znaczenie czasownika w Rz 8:30; 9:11, 24, 25 i 26. Nie łudzę się, że w tak krótkim blogu zmienię zdanie jakiegoś kalwinisty. Ale mam nadzieję, że nawet krótka dyskusja tutaj spowoduje, że kilku z nich przynajmniej spojrzy na możliwość, że być może wiara w to, że Bóg wybiera ludzi do piekła jeszcze przed ich narodzeniem, nie jest biblijna.
Wystąpienia tego czasownika w Rz 9 nie dotyczą wybierania przez Boga jednostek do życia wiecznego lub do spędzenia wieczności w jeziorze ognistym. (Dla tych, którzy są zainteresowani pełniejszą dyskusją [odnośnie tego] gorąco polecam wspomnianą wyżej książkę Shawna). W Rz 9:11 Paweł mówi, że Bóg wybrał Jakuba jako tego, przez którego miały się wypełnić obietnice. Stał się on ojcem narodu żydowskiego. Innymi słowy, powołanie Jakuba przez Boga wiązało się z powołaniem narodu, który miał wypełnić Boże cele.
W Rzym 9:24-26 widzimy również ideę powołania grupy ludzi. Paweł mówi, że Bóg powołuje teraz ludzi z pogańskiego [różnych narodów tego] świata, aby byli częścią Jego planu. Zarówno Żydzi, jak i Nie-Żydzi będą częściami składowymi Kościoła. Kościół zawsze był [zamierzaną] częścią Bożego postępowania z ludzkością. Mówiąc wprost, ludzie z różnych narodów mogą być teraz nazywani dziećmi Bożymi. Wszystko to stało się rzeczywistością, gdy naród żydowski odrzucił swojego Mesjasza. Wydaje się jasne, że niewłaściwe jest używanie Listu do Rzymian 9, aby argumentować, że Bóg powołuje dane osoby do życia wiecznego po tym, jakoby wybrał je już [do tego] w przeszłości.
Kalwinista może przedstawić mocniejszy argument na podstawie Rz 8:30. Paweł mówi, że Bóg przeznaczył ludzi i powołał ich. Ci, których przeznaczył i powołał, są również usprawiedliwieni i uwielbieni. Czy ten werset mówi, że Bóg już wybrał tych, którzy otrzymają uwielbione ciała w Królestwie Bożym?
Kontekst mówiłby „nie”. Po raz kolejny Paweł nie mówi o tym, jak osoba zostaje zbawiona od piekła. Zamiast tego, mówi o cierpieniu dla Pana (8:17, 18, 23, 25, 35, 36). Ci wierzący, którzy cierpią dla Pana, w nagrodę będą królować z Chrystusem w przyszłym świecie. Bóg przeznaczył ten los dla tych, którzy cierpią w ten sposób. Zostaną oni uznani za sprawiedliwych przed Trybunałem Sądu Chrystusowego (usprawiedliwieni) i uwielbieni, gdy otrzymają [szczególny] przywilej uczestniczenia w panowaniu i chwale Chrystusa (8:17).
Bóg nie chce, aby wierzący byli jedynie zbawieni od piekła. Są oni powołani [także] do pewnego celu. Paweł używa przymiotnika „powołany” w ten sposób w wersecie 28. Tym celem jest królowanie z Chrystusem. W wersecie 29 Paweł wspomina, że Jezus jest pierworodnym wśród wielu braci. Idea bycia pierworodnym wiąże się z pozycją władzy i panowania. Ci wierzący, którzy cierpią z Chrystusem, są powołani przez Boga do panowania w królestwie Chrystusa. [I zatem nie każdy wierzący otrzyma ten przywilej współpanowania]
Sedno kwestii: Nikt nie powinien używać słowa „powołany” w Liście do Rzymian, aby argumentować, że istnieje duża liczba ludzi, którzy jeszcze przed urodzeniem zostali wybrani przez Boga, aby pójść do piekła.
