Słowo oznaczające „potępienie” w Liście do Rzymian to κατάκριμα (katakrima). Występuje ono w tej księdze tylko trzy razy. W rzeczywistości jest to jedyny raz, kiedy słowo to występuje w całym Nowym Testamencie. Te trzy przypadki znajdują się w Rz 5,16.18 i Rz 8:1.

5,16: A z darem nie jest tak, jak z tym, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył. Wyrok bowiem jest z powodu jednego przestępstwa ku potępieniu [κατάκριμα], ale dar łaski z powodu wielu przestępstw ku usprawiedliwieniu.

5,18: Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu [κατάκριμα], tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie.

8,1: Dlatego teraz żadnego potępienia [κατάκριμα] nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.

W 5:16 Paweł pisze, mówiąc o grzechu Adama, że ten grzech spowodował potępienie. Paweł powtarza to stwierdzenie w 5:18. W obu miejscach Apostoł mówi, że to potępienie jest sądem nad człowiekiem z powodu grzechu Adama. W Rzym 8:1 Paweł stwierdza, że „nie ma więc teraz żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, którzy nie postępują według ciała, lecz według Ducha.” [Rz 8,1 cytowany tutaj to przekład z angielskiego].

Można śmiało powiedzieć, że większość chrześcijan, gdy widzi słowo „potępienie” w tych trzech wersetach, dochodzi do wniosku, że chodzi o pójście do piekła. Uważa się, że z powodu grzechu Adama mężczyźni i kobiety są skazani na piekło/potępienie (Rzym 5,16, 18), chyba że staną się wierzącymi. Kiedy człowiek uwierzy, to jest wtedy w Chrystusie Jezusie i dlatego nie podlega temu potępieniu (Rz 8,1). Mówiąc prościej, dla wielu chrześcijan „potępienie” w Liście do Rzymian odnosi się do bycia skazanym na piekło.

Uważny czytelnik Listu do Rzymian powstrzyma się jednakże przed takim wnioskiem. Wszystkie trzy wystąpienia tego słowa znajdują się w Liście do Rzymian rozdziały 5 do 8, czyli w tej części księgi, która traktuje o życiu chrześcijańskim, a nie o tym, jak zostać zbawionym od piekła.

W swoim komentarzu Listu do Rzymian, Zane Hodges znakomicie zwraca uwagę odnośnie tego słowa (Zane Hodges, „Romans: Deliverance from Wrath”; [„List do Rzymian: Wybawienie od Gniewu”], str. 152). Wskazuje on, odwołując się do greckich leksykonów, że „potępienie” nie jest tylko orzeczeniem winy. Odnosi się ono raczej do ciężaru, który towarzyszy orzeczeniu sądu. Konkretnie, odnosi się do niewoli lub katorgi, które wynikają z wyroku. Ilustracją może być sytuacja, w trakcie której w sądzie osoba zostaje uznana za winną. Najpierw zostaje uznana za winną, ale potem wyrok [kara] musi zostać wyegzekwowana. Ta osoba musi odsiedzieć swój czas [we więzieniu].

To ma absolutnie sens. Kiedy Adam zgrzeszył, został skazany na śmierć. W wyniku tego stał się niewolnikiem grzechu. Potępienie tutaj to właśnie ta niewola. W kolejnych wersetach Paweł mówi o nieposłuszeństwie, wykroczeniach i panowaniu grzechu w życiu tych, którzy są potomkami Adama (Rz 5,18-21¹). To jest orzeczenie [sądu], wyrok, który musi na nich zostać wyegzekwowany.

List do Rzymian w rozdziałach 5 do 8 poucza nas, jak możemy jako wierzący uniknąć tej niewolniczej mocy grzechu. Nie musimy trwać w grzechu (6,1.15):

¹ Cóż więc powiemy? Czy mamy trwać w grzechu, aby łaska obfitowała? … ¹⁵ Cóż więc? Będziemy grzeszyć, bo nie jesteśmy pod prawem, ale pod łaską? Nie daj Boże!

Po wprowadzeniu pojęcia „potępienia” w 5,16.18, Paweł mówi o mocy grzechu w życiu wierzącego i byciu niewolnikiem grzechu (6,13.16²). Dzięki mocy Ducha Świętego nie musimy żyć w tej niewoli. Zamiast tego, możemy żyć sprawiedliwie (rozdziały 7 i 8).

Jest to wyraźnie zaznaczone w ostatnim użyciu słowa „potępienie” w Liście do Rzymian. Jeśli przetłumaczymy je jako „niewola grzechu”, Rz 8,1 doskonale pasuje do kontekstu:

8,1: Dlatego teraz żadnego potępienia [żadnej niewoli grzechu] nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.

Paweł mówi, że teraz nie ma niewoli grzechu dla tych, którzy postępują według Ducha. Nawet jeśli niektóre tłumaczenia nie wspominają o chodzeniu według Ducha w wersecie 1, to z pewnością Paweł ma to na myśli. Większość greckich manuskryptów zawiera ten wymóg w pierwszym wersecie. Ponadto wszystkie manuskrypty wyjaśniają to [także] w wersecie 4.

8,4: Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.

To ostatnie użycie słowa „potępienie” w Rzymian 8 czyni jasnym, że Paweł nie mówi o byciu skazanym na piekło. Człowiek nie musi postępować według Ducha, aby być zbawionym od piekła. To wiązałoby się z uczynkami. Zamiast tego Paweł mówi o stylu życia [osoby wierzącej, zbawionej].

List do Rzymian nie jest księgą, która przede wszystkim mówi nam, jak otrzymać życie wieczne (tzn. być zbawionym od piekła). Ona mówi nam o tym, jak prowadzić sprawiedliwe życie. Po tym, jak już staliśmy się wierzącymi, nadal żyjemy w tym fizycznym ciele, które może grzeszyć i grzeszy. Jeżeli chodzimy według ciała (także Rzym 8,1), to nadal możemy być niewolnikami mocy grzechu. Ale nie musimy tego robić. Dzięki Duchowi Świętemu możemy zostać uwolnieni od „potępienia” [κατάκριμα] tej niewoli.

Tego typu studium [Słowa Bożego] przypomina nam, że Jezus nie przyszedł tylko po to, by dać nam życie wieczne, choć jest to czymś wspaniałym. On również, poprzez swoje zmartwychwstałe życie, daje nam wolność [od grzechu] w tym życiu. „Potępienie” z Listu do Rzymian odnosi się do naszego życia tu i teraz. Nie musimy żyć ulegli temu potępieniu ku niewoli mocy grzechu.

_____