Jeden z moich profesorów seminaryjnych i osoba, która mnie przygotowała do służby, dr Charles Ryrie, słynnie żartował, że jeśli życie wieczne można stracić, to ma ono złą nazwę. Istnieją różne sposoby, w jakie ludzie niewierzący w wieczne bezpieczeństwo obchodzą zastrzeżenie dr. Ryrie.
Oto dwa popularne sposoby: 1) Życie wieczne jest wieczne, ale można je utracić przed śmiercią. W tym ujęciu życie wieczne jest towarem jak samochód. Fakt, że je posiadasz, nie gwarantuje, że je zachowasz. Nawet wieczny towar może zostać utracony i przekazany komuś innemu. 2) Życie wieczne nie zaczyna się, dopóki nie umrzemy. W momencie wiary zyskujemy początkowe zbawienie. Jeśli wytrwamy w wierze i dobrych uczynkach, uzyskamy ostateczne zbawienie, zwane także życiem wiecznymi.
Skąd więc wiemy, że nigdy niekończące się życie wieczne jest wieczne, że nie można go utracić i że zaczyna się w momencie, gdy uwierzymy w Jezusa?
Po pierwsze, wyrażenie życie wieczne (zōēn aiōnion) oznacza „życie bez początku i końca”. Słownik grecki Nowego Testamentu mówi, że słowo przetłumaczone jako wieczne (aiōnion) oznacza jedną z trzech rzeczy: (1) „dawno temu, zanim zaczął się czas”, (2) „odnoszące się do czasu bez początku lub końca, wieczne” i (3) „odnoszące się do okresu niekończącego się trwania, bez końca”. W kontekście wiary w Chrystusa oznacza to kategorię trzeciego znaczenia życia wiecznego, niekończącego się, a nie nigdy się niezaczynającego. Dlatego lepiej jest mówić o życiu niekończącym się niż o życiu wiecznym. W przeciwieństwie do Boga, nasze życie nie rozciąga się wiecznie w przeszłość. Rozpoczęło się, gdy po raz pierwszy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, aby otrzymać życie wieczne.
Po drugie, konteksty, w których występuje ten termin życie wieczne, nigdy niekończące się życie, dowodzą, że odnosi się ono do życia, którego nie można utracić. Rozważmy trzy przykładowe wersety z Ewangelii Jana:
Jana 4:14. Pan Jezus Chrystus powiedział: „Kto jednak napije się wody, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu”. Kobieta przy studni zrozumiała, że Jezus mówił o czymś trwałym: „Kobieta powiedziała do niego: Panie! Daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tutaj czerpać” (Jana 4:15).
Jana 5:24. Pan Jezus Chrystus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Słyszący moje słowo i wierzący temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie sądzony, ale przeszedł ze śmierci do życia”. Nie ma żadnego przyszłego sądu, który decydowałby o wiecznym przeznaczeniu wierzących. Kiedy uwierzymy, mamy nigdy niekończące się życie wieczne, nigdy nie będziemy sądzeni w kwestii życia wiecznego i już przeszliśmy ze śmierci do życia.
Jana 11:26. Pan Jezus Chrystus powiedział: „Każdy, kto żyje i mi wierzy, nigdy nie umrze”. To właśnie On, Życie, obiecuje wierzącemu. Wierzący Mu nigdy nie umrze duchowo.
Wiele wersetów w Ewangelii Jana odnosi się do życia wiecznego jako obecnego posiadania, a nie czegoś, co ktoś otrzyma w przyszłości, jeśli będzie wytrwałyii.
Każdy, kto wierzy Chrystusowi, kto wierzy w obietnicę nigdy niekończącego się życia wiecznego, wie w tym momencie, że ma nigdy niekończące się nienaruszalne i nieutracalne życie wieczne, którego nigdy nie może odłożyć, porzucić ani stracić. Tak długo, jak długo w to wierzy, zachowuje pewność. Podczas gdy pewność może zostać utracona przez oderwanie wzroku od obietnicy, nigdy niekończącego się życia wiecznego utracić nie może.
Ludzie odrzucają nieodwołalność nigdy niekończącego się życia wiecznego z powodu zabobonów i przesądów tradycji i ludzkiego rozumowania. Dla wielu z nich nie ma sensu, że możemy być bezpieczni po prostu w momencie trwającego mniej niż mgnienie oka momentu uwierzenia w Pana Jezusa Chrystusa. A ich wyższe traktowanie przesądów i zabobonów tradycji religijnych i zwykłej niewiary odrzuca nieodwołalność nigdy niekończącego się życia wiecznego.
Niestety, zamiast opierać swoje rozumienie życia wiecznego na Ewangelii Jana 3:16, wielu ludzi polega na błędnej interpretacji 1 Listu Jana 2:14-26. Zamiast zwracać się do Ewangelii Jana 5:24, zwracają się do błędnego zrozumienia Hebrajczyków 6:4-8. Następnie błędnie rozumieją Jana 3:16 i Jana 5:24, wczytując ich błędną teologię w te wersety. Zamiast dokonać egzegezy, dokonują eisegezy. Zamiast czytać Biblię i nie rozumieć z niej więcej niż w niej napisano, wczytują ich błędne zabobony i przesądy w tekst Biblii, unieważniając jej wyroki. Wiara w Chrystusa przekształca się w odwrócenie się od grzechów, zaangażowanie w tradycyjne religijne zabobony i przesądy i udawane naśladowanie Chrystusa. Przybierają pozór pobożności, zamiast korzystać z pełnego mocy życia wiecznego otrzymanego w wyniku uwierzenia Jezusowi.
Bóg nagradza tych, którzy Go pilnie szukają (Hebrajczyków 11:6), tych, którzy są gotowi uwierzyć w Jezusa (Jana 5:39-40) i tych, którzy są otwarci na dar życia (Dzieje 13:48). Jeśli życie wieczne dla tych, którzy po prostu wierzą w Jezusa, wydaje się zbyt piękne, by mogło być prawdziwe, to może warto się o to pomodlić i przeczytać Ewangelię Jana? Bóg pokaże ci prawdę, jeśli z modlitwą będziesz jej szukał (Mateusza 7:7-11).
Koncentruj się na łasce.
i W studium wideo na temat Jakuba autorstwa dr Blomberga i Kamell Kovalishyn, dr Blomberg powiedział w odniesieniu do Jakuba 1:21: „Musimy to robić [przyjmować słowo] w pokorze. Werset 21 odnosi się również do sposobu przyjmowania tego słowa, które może nas zbawić, jak konsekwentnie w Jakubie, do ostatecznego celu zbawienia: życia wiecznego z Jezusem po zakończeniu tego życia”.
ii Istnieje kilka odniesień do życia wiecznego jako możliwej przyszłej nagrody. Zobacz Mateusza 19:29; Jana 4:36; Galacjan 6:8; 1 Tymoteusza 6:12,19. Istnieje możliwa pełnia życia wiecznego, którą można uzyskać na Bema w czasie spotkania przed sądową stolicą Chrystusa. Teksty te w żaden sposób nie podważają obietnic dotyczących nieodwołalności obecnego posiadania życia wiecznego.
_______
Bob Wilkin (ThM, PhD, Dallas Theological Seminary) jest założycielem i dyrektorem wykonawczym Grace Evangelical Society oraz współgospodarzem Grace in Focus Radio. Mieszka w Highland Village w Teksasie ze swoją żoną Sharon. Jego najnowsze książki to: Faith Alone in One Hundred Verses oraz: Turn and Live: The Power of Repentance.
Jeśli chcesz zadać pytanie dotyczące danego bloga, napisz do nas na adres ges@faithalone.org.