„Wtedy uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu” (1 Mojżeszowa 15:6).

Gdybyś miał zrobić listę stu najbardziej znaczących słów w Bibliiⁱ, to jakie słowa byś na niej umieścił? Na mojej liście pierwsze słowo alfabetycznie to Abraham. Nauczając o nim w szkółce niedzielnej, podałem sześć dowodów na to, że Abraham uwierzył w Pana Jezusa Chrystusa dla swojego zbawienia. Dowody te nie wymagają znajomości greki ani hebrajskiego, mimo to wiele osób nie zdaje sobie z nich sprawy.

Dowód nr 1: Paweł powiedział, że Abraham uwierzył w Jezusa dla swojego usprawiedliwienia. Zarówno w Rzymian 4:1-5, jak i w Galacjan 3:6-14 Paweł zacytował 1 Mojżeszową 15:6 jako dowód na to, że usprawiedliwienie przez wiarę w Chrystusa Jezusa Pana, niezależnie od uczynków, jest prawdą. Gdyby Abraham miał jedynie ogólną wiarę w istnienie Boga lub nawet w Boga jako swojego Zbawiciela, nie byłby przykładem usprawiedliwienia przez wiarę w Jezusa Chrystusa Pana!

Dowód nr 2: Jakub potwierdził, że Abraham uwierzył w Pana Jezusa Chrystusa dla swojego usprawiedliwienia. Przyrodni brat Pana Jezusa również zacytował 1 Mojżeszową 15:6, aby udowodnić, że Abraham uwierzył w Pana Jezusa Chrystusa dla swojego usprawiedliwienia: „Wypełniło się Pismoⁱⁱ, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga” (Jakuba 2:23).

Dowód nr 3: Pan Jezus Chrystus potwierdził, że Abraham uwierzył w Niego dla swojego wiecznego przeznaczenia. Pan Jezus właśnie doprowadził małą grupę Żydów do wiary w Niego (Jana 8:30-32). Następnie większy tłum zaczął się z Nim kłócić i szydzić, czego kulminacją było wzięcie kamieni, by Go zabić (Jana 8:33-59). Twierdzili, że są potomkami Abrahama (Jana 8:33). Mówili: „Abraham jest naszym ojcem” (Jana 8:39). Pan Jezus Chrystus odparł, że Abraham uwierzył w Niego: „Ojciec wasz Abraham uradował się, ujrzawszy dzień mój, i ucieszył się”. W czasie, gdy Pan Jezus Chrystus powiedział „wasz ojciec Abraham”, w Jego głosie najprawdopodobniej słychać było znaczące podkreślenie tych słów. Gdyby Abraham był ich duchowym ojcem, cieszyliby się, widząc dzień Pana Jezusa Chrystusa.

Wyrażenie Mój dzień odnosiło się do powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa w celu rozpoczęcia i ustanowienia Jego ziemskiego królestwa. Kiedy wypowiadamy słowa modlitwy: „Przyjdź królestwo Twoje”, radujemy się, że ujrzymy również Jego dzień.

Dowód #4: Autor Listu do Hebrajczyków wskazał, że Abraham wierzył w Pana Jezusa Chrystusa i przez to niebo będzie jego wiecznym domem. List do Hebrajczyków 11 to „Hebrajska Galeria Sław”. W odniesieniu do Abrahama autor napisał: „Przez wiarę osiedlił się jako cudzoziemiec w ziemi obiecanej na obczyźnie, zamieszkawszy pod namiotami z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tejże obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta mającego mocne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg” (Hebrajczyków 11:9-10). Abraham uwierzył w Mesjasza dla swojego wiecznego życia i przeznaczenia, w tym życia z Nim w Nowym Jeruzalemⁱⁱⁱ.

Dowód nr 5: Abraham wielokrotnie spotykał się z Panem Jezusem Chrystusem twarzą w twarz. Za każdym razem, gdy Abraham spotykał się z Bogiem, spotykał się konkretnie z przedwcielonym Panem Jezusem Chrystusem. Rozmawiał z Nim w 1 Mojżeszowej 12:1-3, gdy otrzymał obietnicę usprawiedliwienia przez wiarę w Mesjasza (por. Galacjan 3:8). Abraham rozmawiał z Nim ponownie w 1 Mojżeszowej 15:1-6, kiedy obiecał, że Mesjasz będzie pochodził od niego i Sary. Pan Jezus Chrystus spotkał się z Abrahamem w 1 Mojżeszowej 17, kiedy dał mu znak obrzezania i powtórzył obietnicę, że on i Sara będą mieli syna. Zanim zniszczył Sodomę i Gomorę, Pan Jezus Chrystus spotkał się, a nawet jadł z Abrahamem (1 Mojżeszowa 18). Spotkał się z Abrahamem po narodzinach Izaaka (1 Mojżeszowa 21:12-13). Kiedy Izaak miał około dziesięciu lat (wystarczająco dużo, by nieść drewno na ofiarę), Pan Jezus Chrystus spotkał się z Abrahamem i nakazał mu złożyć syna „na ofiarę całopalną” (1 Mojżeszowa 22:2). Abraham był posłuszny, a Pan Jezus zatrzymał jego rękę tuż przed tym, jak „wyciągnął rękę i wziął nóż, aby zabić swego syna” (1 Mojżeszowa 22:10-11).

Dowód nr 6: Po śmierci Abraham podzielił się swoją wiarą w Jezusa Chrystusa Pana z bogatym człowiekiem w Hadesie. Ewangelia Łukasza 16:19-31 niemal na pewno nie jest przypowieścią, ponieważ wspomina Abrahama i Łazarza. Żadna przypowieść nie zawiera imion własnych. Pan opowiada o interakcji Abrahama z bogaczem, który myślał, że sakramentalna pokuta jest sposobem na uniknięcie mąk w Hadesie. Abraham go poprawił. Drogą do raju była wiara w Jezusa Chrystusa Pana ku życiu wiecznemu, wiara w Tego, o którym pisał Mojżesz i prorocy^iv (Łukasza 16:31)^v.

Abraham został nazwany przyjacielem Boga (Jakuba 2:23), ponieważ był przyjacielem Syna Bożego, Pana Jezusa Chrystusa.

Nie widzieliśmy Jezusa Chrystusa Pana. Abraham widział. Wiele razy. Uwierzył w Niego dla życia wiecznego.

Utrzymuj łaskę w centrum uwagi.

__________

i Oczywiście każde słowo w Piśmie Świętym zasługuje na szczególną uwagę. Jednak niektóre z nich wyróżniają się wyjątkowym znaczeniem.

ii Hodges komentuje: „Uczynki Abrahama napełniły ten starożytny tekst znaczeniem, niejako pokazując, w jakim stopniu wiara z 1 Mojżeszowa 15:6 może się rozwinąć i stanowić podstawę życia w posłuszeństwie. Choć na początku była prosta i nieskomplikowana, usprawiedliwiająca wiara Abrahama miała potencjalne konsekwencje, które tylko jego uczynki, zbudowane na niej, mogły ujawnić” (Hodges, James, s. 69).

iii List do Hebrajczyków 12:1-2 łączy wiarę zwycięzców z czasów Starego Testamentu z wiarą w Chrystusa Jezusa Pana. On jest nie tylko Autorem i Dokończycielem naszej wiary. Był także Autorem i Dokończycielem ich wiary.

iv Abraham umarł przed Mojżeszem i prorokami. Będąc w raju, dowiedział się o tym, co napisali i wykorzystał tę wiedzę.

v Pan Jezus Chrystus również powiedział, że Mojżesz i prorocy świadczyli o Nim (Łukasza 24:27, 44; Jana 5:39, 46).