Słyszałem, jak wielu wskazuje, że 1. Kor 15:3-11 jest jednym z najbardziej klarownych fragmentów Biblii mówiących o tym, w jaki sposób człowiek rodzi się na nowo. Wielu uważa, że Paweł mówi tutaj wierzącym dokładnie to, co powinniśmy mówić, aby doprowadzić ludzi do wiary w Pana Jezusa, która zapewni im życie wieczne.

Twierdzę, że Paweł nie wyjaśnia tutaj zbawczego przesłania, którym dzielił się z niewierzącymi. Jest zbyt wiele rzeczy, o których Paweł tu nie mówi, aby uczynić z tego wypowiedź odnośnie jego zbawczego przesłania. Są tu też elementy, które wyraźnie nie są tymi istotnymi prawdami, w które człowiek musiałby uwierzyć, aby narodzić się na nowo.

To co ludzie robią, kiedy wskazują na ten fragment, to wybierają pewne wyrażenia, które uważają za ważne, ignorują inne, które uważają za nieistotne, i dodają fragmenty z innych ksiąg biblijnych, które uważają za dopełnienie [prezentowanego przez siebie zbawczego] przesłania. Wierzę, że robią to w bardzo dobrej intencji. Jednakże, nawet jeśli nie zdają sobie z tego sprawy, w rzeczywistości pomijają większość tego, co Paweł powiedział w tych wersetach, i dodają wiele z tego, czego Paweł nie zdecydował się powiedzieć.

Jeśli z tego wynikające przedstawianie [wyjaśnianie] nie jest dokładnie tym, co Paweł powiedział w tych wersetach, to powinniśmy ponownie przeanalizować to, co Paweł rzeczywiście powiedział w tym miejscu i zapytać, czy to, co powiedział, ma na celu wskazanie nam sposobu przedstawienia zbawczego przesłania.

Rzeczy, które zazwyczaj są pomijane kiedy 1. Koryntian 15:3-11 jest używany [do przedstawienia zbawczego przesłania]

Jeśli Paweł podawałby tutaj dokładny sposób, w jaki powinniśmy dzielić się naszą wiarą, to z pewnością każde słowo byłoby ważne. Tymczasem okazuje się, że ze 185 słów w wersetach 3-11, większość cytuje tylko część z 40 słów znajdujących się w wersetach 3-4. Dlaczego pomijają ponad 75% tego, co Paweł powiedział w tych wersetach, jeśli są to dokładnie te słowa, których powinniśmy używać, aby podzielić się z kimś zbawczym przesłaniem?

Zgodnie z Pismem. W wersetach 3-4 Paweł dwukrotnie wspomina, że śmierć i zmartwychwstanie Jezusa były „według Pism”. Jak często jednak słyszeliśmy, jak ewangelista używa tego fragmentu, a mimo to nie wspomina, że były one wypełnieniem proroctw Starego Testamentu?

Że został pogrzebany. Pomiędzy wzmiankami o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa znajduje się stwierdzenie o Jego pogrzebaniu. Większość ewangelistów uważa, że jest to pomocna, ale nie kluczowa informacja, więc często o niej nie wspominają. Jeśli jednak właśnie w taki sposób Paweł chce, abyśmy dzielili się naszą wiarą, jak możemy cokolwiek pominąć?

Że ukazał się… Często pomija się również to, co Paweł powiedział w wersetach 5-8. Oczywiście w tych 4 wersetach jest prawie dwa razy więcej [słów] niż w tych dwóch wersetach [3 i 4], których wielu [częściowo] używa, gdy dzieli się swoją wiarą. Paweł zadaje sobie wiele trudu, aby omówić dowody na zmartwychwstanie Jezusa. Jednak ludzie często pomijają tę kwestię, ponieważ uważają ją za pomocną, ale nie za niezbędną informację.

Ja jestem najmniejszym z apostołów. Ostatnie trzy wersety prawie nigdy nie są wspominane, kiedy ludzie używają tych wersetów [tego fragmentu w Liście do Koryntian], aby dzielić się swoją wiarą. Dlaczego? Sądzę, że dzieje się tak dlatego, iż ludzie uważają, że Paweł podaje tutaj informacje, które nie są tak naprawdę ważne w dzisiejszych czasach, kiedy dzielimy się naszą wiarą. Jeśli jednak te wersety nie są ważne dla nas, abyśmy używali ich do dzielenia się naszą wiarą, to jak możemy powiedzieć, że ten fragment jest nam dany, aby pokazać nam, jak jasno dzielić się naszą wiarą?

Rzeczy, które zazwyczaj są dodawane kiedy 1. Koryntian 15:3-11 jest używany [do przedstawienia zbawczego przesłania]

Ludzie nie tylko pomijają pewne rzeczy, ale także uzupełniają to, co powiedział Paweł, swoimi własnymi słowami.

Usprawiedliwienie przez samą wiarę bez uczynków. Można się starać, ile tylko się da, ale nie będzie można znaleźć w tym fragmencie wzmianki o usprawiedliwieniu przez wiarę bez uczynków. To można znaleźć w Liście do Galacjan 2:15-16 oraz w Liście do Galacjan rozdział 3 i Liście do Rzymian rozdziały 3 i 4. Ale tutaj tego po prostu nie ma. Nigdzie.

Chociaż Paweł odnosi się do faktu, że jego czytelnicy uwierzyli (w. 2, 11), nie mówi, w co uwierzyli. Nie mówi, że uwierzyli, iż po prostu przez wiarę w Jezusa zostali raz na zawsze usprawiedliwieni lub otrzymali życie wieczne, którego nigdy nie można utracić.

Z pewnością, gdyby Paweł próbował pokazać wierzącym w Koryncie (i wszystkim wierzącym w każdym czasie), jak dzielić się zbawczym przesłaniem z ludźmi, zawarłby ten centralny element, który podkreślał w Liście do Galacjan i Rzymian.

Doskonałe człowieczeństwo Jezusa. Zauważ, że Paweł nie powiedział tutaj, jak to uczynił w 2. Kor 5:21, że Jezus nigdy nie zgrzeszył. Człowiek może wierzyć we wszystko, co Paweł tutaj mówi, a jednak wierzyć, że Jezus był grzesznikiem, tak jak my. To, czy jest to istotna prawda, w którą trzeba wierzyć, aby narodzić się na nowo, jest kwestią otwartą. Ale jeśli tak, to najwyraźniej ten fragment nie podaje nam wszystkich istotnych prawd, w które należy wierzyć. (Uwaga: Paweł nawet nie mówi w 2. Kor 5:21, że musimy wierzyć w tę prawdę, aby narodzić się na nowo. On jedynie przypomina wierzącym czytelnikom, że to jest prawdą).

Pełne bóstwo Jezusa. Nie znajdziemy tu również wyraźnego stwierdzenia o bóstwie Chrystusa. Trójca Święta nie jest omawiana. Ojciec nie jest konkretnie wspomniany (chociaż Bóg we wersecie 10 może odnosić się do Niego lub do [pełni] Boskości). Nie ma też mowy o Duchu Świętym. Równość Jezusa z innymi członkami Boskości nie jest wspomniana. Jezus nie jest nazwany Bogiem w tym fragmencie. Istotnie, rzeczywiste imię Jezusa nigdzie nie pojawia się w tym fragmencie. Z wyjątkiem jednego odniesienia do „Chrystusa” w wersecie 3, wszystkie inne odniesienia do Pana Jezusa w wersetach 3-11 używają zaimka w trzeciej osobie liczby pojedynczej, On.

To, czy są to istotne prawdy, w które człowiek musi uwierzyć, aby narodzić się na nowo, wykracza poza zakres tego artykułu. Ale jeśli tak jest, to najwyraźniej ten fragment nie przedstawia nam zbawczego przesłania.

Krzyż i krew. Chociaż Paweł mówi: „Chrystus umarł za nasze grzechy”, to jednak nie wspomina w tych wersetach ani o krzyżu, ani o krwi Chrystusa. Wielu uważa, że ważne jest, aby wskazać ludziom, gdzie i jak Jezus umarł. Jednak Paweł nie robi tego tutaj.

Ponownie, jeśli jest istotnym [dla zbawienia], aby dana osoba uwierzyła w to, że Jezus umarł na krzyżu i że przelał On swoją krew za nasze grzechy, to Paweł nie podaje tutaj wystarczającej informacji odnośnie tego.

Kolejne dowody na to, że zamiarem 1. Listu do Koryntian 15:3-11 jest [wyjaśnienie procesu] uświęcenia, a nie usprawiedliwienia [otrzymania życia wiecznego]

Paweł mówi tutaj o swojej ewangelii, swoim przesłaniu dobrej nowiny (15:1). Przesłanie ewangelii Pawła zawierało więcej niż tylko to, w co musimy uwierzyć, aby narodzić się na nowo (1. Kor. 4:15). Obejmowało ono również spełnione proroctwa, pochwycenie kościoła, rychły powrót Jezusa, przyszły sąd Bema (dla wierzących) i przed Wielkim Białym Tronem (dla niewierzących), apostolstwo samego Pawła, kościół oraz ostateczne zwycięstwo Jezusa nad niegodziwością i ustanowienie przez Niego sprawiedliwości na ziemi (zob. Rz 2:16; 15:16, 29; 16:25; 1. Kor 9:14; 2. Kor 11:7-8; Flp 1:5; 2:22; 4:3, 15; Kol 1:23; 1 Tes 3:2; 2 Tes 2:13-14; 1 Tm 1:11; 2 Tm 1:8, 10; 2:8-13). Ewangelia Pawła była przesłaniem, które regularnie głosił wierzącym dla ich uświęcenia (zob. Rz 1,15; Ga 2,14-21, zwłaszcza w. 20).

Każdy, kto zna Nowy Testament [wystarczająco dobrze] wie, że 1. List do Koryntian 15 jest rozdziałem o zmartwychwstaniu. Dyskusja Pawła na temat zmartwychwstania nie zaczyna się od wersetu 12, gdzie Paweł mówi: „A jeśli Chrystus jest głoszony, że powstał z martwych, to jak niektórzy spośród was mówią, że nie ma zmartwychwstania umarłych?”. Ta dyskusja zaczyna się od wersetów 1-11.

W tym tkwi sedno sprawy. W tym rozdziale Paweł przeciwstawia się herezji wśród wierzących w Koryncie. Wersety 1-11 prowadzą do wersetów 12-58. Dobra nowina, którą Paweł głosił wierzącym w Koryncie, gdy był wśród nich, skupiała się na zmartwychwstaniu Jezusa. Usuń zmartwychwstanie i wtedy wierzący są „ze wszystkich ludzi najbardziej godni pożałowania” (w. 19, SNP).

Jak można rozstrzygnąć, czym są podstawowe prawdy w które trzeba uwierzyć, aby narodzić się na nowo, jeśli żaden fragment nie wymienia ich wszystkich?

Ostatnio pewien pastor prawił mi kazania, ponieważ powiedziałem, że zbawcze przesłanie znajduje się w Ewangelii Jana 3:16, 5:24 i 6:47. On miał wrażenie, że pomijam pewne rzeczy.

Kiedy z nim rozmawiałem, zdałem sobie sprawę z tego, że on był dość skrajny w tym, co jego zdaniem musi być uwzględnione. Powiedział mi, że w Biblii nie ma jednego fragmentu, który przedstawia nam wszystko, w co musimy uwierzyć, aby narodzić się na nowo. Rzeczywiście, kiedy nalegałem na niego, to powiedział, że nie ma w Biblii jednej księgi, która zawierałaby wszystko, w co musimy uwierzyć, aby narodzić się na nowo.

Podczas gdy wielu mogłoby znaleźć błąd w tym ostatnim jego stwierdzeniu, wielu [raczej] zgadza się z jego twierdzeniem, że nie ma jednego fragmentu w Biblii, w którym Bóg mówi nam dokładnie, w co musimy uwierzyć, aby narodzić się na nowo. (Jest to potwierdzane faktem, że [głoszący zbawcze przesłanie] nigdy nie używają tylko jednego fragmentu, włącznie z 1. Kor 15:3-11, kiedy dzielą się swoją wiarą). Ale jeśli tak jest, to skąd ktokolwiek mógłby być pewnym tego, że uwierzył wystarczająco, aby narodzić się na nowo? I skąd ktokolwiek miałby wiedzieć, co dokładnie przekazać, kiedy dzieli się swoją wiarą [z innymi]?

Jeśli nie ma żadnych wskazówek od Boga, w co dokładnie mamy uwierzyć, to jak możemy to rozstrzygnąć? Skąd mamy wiedzieć, które prawdy są niezbędne, które pomocne, a które są prawdami dla uczniów [Chrystusa]?

To, że ludzie uzupełniają 1. Kor 15:3-11 innymi tekstami, powinno wskazywać na to, że nie wierzą, iż zawiera on wszystko, w co musimy uwierzyć, aby narodzić się na nowo. Jeśli nie ma określonego fragmentu, to pozornie może istnieć wiele różnych fragmentów, które trzeba zrozumieć i w które trzeba uwierzyć, aby narodzić się na nowo.

Ewangelia Jana wielokrotnie mówi nam o zbawczym przesłaniu

[A jednak] Bóg rzeczywiście dał nam odpowiedź, jasną i prostą. Jest taka księga, Ewangelia Jana, która ciągle powtarza nam, w co musimy uwierzyć, aby zostać zbawionym (por. Ewangelia Jana 20:30-31). Ale człowiek nie musi wierzyć w całą Ewangelię Jana, aby narodzić się na nowo. Wiemy o tym, ponieważ Jan podaje nam przykłady ludzi, którzy uwierzyli po prostu słysząc kilka zdań Jezusa. Człowiek może narodzić się na nowo, wierząc tylko w część ustępu, takiego jak Ew. Jana 3:14-18, 6:35-40 lub 11:25-27.

Doprawdy, ktoś rodzi się na nowo, jeśli tylko uwierzy w jeden kluczowy werset, taki jak Ew. Jana 3:16; 4:14; 5:24; 6:35, 47; 11:26.

Martwi mnie, że niektórzy rzecznicy [teologii] Darmowej Łaski porzucają ewangelizacyjny zamiar Ewangelii Jana. Kiedy to robią, to i przestają rozumieć, czym jest zbawcze przesłanie. Wybierają i selekcjonują wersety i doktryny tu i tam i wymyślają, w co, według nich, dana osoba musi uwierzyć, aby narodzić się na nowo. Rezultatem jest przesłanie, które ma dobre intencje. Ale jest ono stworzone przez człowieka.

Dawno temu pewien znajomy pastor („Zeke”) skarcił mnie po tym, jak przemawiałem w jego kościele. W moim przesłaniu powiedziałem, że krzyż Chrystusa mówi nam, jak Jezus wypełnia swoją obietnicę wiecznego życia dla wierzącego, ale Pan [Jezus] powiedział, że to On sam i Jego obietnica wiecznego życia dla wierzącego jest przedmiotem zbawczej wiary, a nie Jego krzyż sam w sobie. Zeke powiedział, że przedmiotem wiary jest śmierć Jezusa na krzyżu za nasze grzechy i Jego cielesne zmartwychwstanie trzeciego dnia. Zeke powiedział [także], że 1. Kor. 15:3-11 dowodzi tego.

Następnego dnia, kiedy Zeke i ja jedliśmy razem obiad, opowiedział mi o okazji do głoszenia [ewangelii], jaką miał rok wcześniej w sierocińcu. Opowiedział o tym jak głosił przesłanie o krzyżu i zmartwychwstaniu. Powiedział, że po tym była cisza jak makiem zasiał. Zeke poinformował [mnie także], że w jego zwiastowaniu była wielka moc.

Potem jego oczy przybrały taki smutny wygląd i powiedział: „Wiesz, mam nadzieję, że podzieliłem się [przesłaniem ewangelii] w wystarczającym zakresie, tak, że być może niektórzy z tych chłopców i dziewcząt mogli zostać zbawieni tamtego dnia”.

Dlaczego tak powiedział? Ponieważ nie wiedział dokładnie, w co człowiek musi uwierzyć, aby narodzić się na nowo. A dlaczego tego nie wiedział? Ponieważ nie miał żadnego wersetu ani fragmentu, który by mu to mówił.

A Ty masz?