J. B. (nie J. B. Bond) pyta:
Dziękuję za wasze artykuły i blogi.
Mam pytanie, ponieważ próbuję zrozumieć skruchę/opamiętanie się.
W Ewangelii Marka 1, kiedy Jezus wzywał Izraelitów, aby się opamiętali i uwierzyli w Ewangelię (o królestwie), dlaczego nie powiedział im również, że muszą uwierzyć w Niego, aby otrzymać życie wieczne, tak jak powiedział Nikodemowi w Jana 3? Dlaczego nie miałby po prostu przejść do rzeczy, której najbardziej potrzebowali w pierwszej kolejności?
Czy Hebrajczycy w Ewangelii Marka 1 posiadali już życie wieczne, więc musieli tylko żałować za swój grzech, aby zrozumieć i uwierzyć w Jezusa jako przepowiedzianego Mesjasza?
Przez wiele lat wierzyłem i nauczałem, że przesłanie wiary odnośnie życia wiecznego nie obejmuje potrzeby skruchy/żałowania za grzech, która według mnie jest niemożliwa do wykonania przez człowieka, jeśli Bóg nie wybawi go w pierwszej kolejności. Ponadto, skrucha byłaby wtedy uczynkiem, co jest sprzeczne z fragmentami Pisma Świętego takimi jak Jana 3:16, Ef 2:8-10, Rzymian 4:5, Tytusa 3:5 itd.
Wielu moich przyjaciół, w tym pastorów, z całego serca nie zgadza się ze mną, kiedy neguję skruchę/opamiętanie się jako czynnik konieczny do otrzymania życia wiecznego.
Odpowiedź jest tak prosta, że większość jej nie dostrzega. Mateusz, Marek i Łukasz nie są księgami ewangelizacyjnymi. Dlatego nie zawierają one żadnego materiału ewangelizacyjnego, który znajduje się w Ewangelii Jana, która jest księgą ewangelizacyjną. Ci, którzy uważają, że Ewangelie synoptyczne są napisane w celach ewangelizacyjnych, nauczają zbawienie poprzez uczynki lub „zbawienie panującego Pana” [Lordship Salvation].
Pan Jezus nie zawsze ewangelizował za każdym razem, gdy mówił. Mógł podzielić się przesłaniem o tylko-wierze w innym czasie tego dnia z tymi ludźmi, którzy słyszeli Jego słowa, które teraz znajdują się w Ewangelii Marka 1:15-16. Jeśli jednak tak było to ewangelista Marek nie zdecydował się tego zapisać w swej Ewangelii.
Wiemy, że ewangelista Jan opuszcza większość tego, co znajduje się u synoptyków. A pisarze synoptyczni opuszczają prawie wszystko to, co znajduje się w Ewangelii Jana. Powodem jest to, że mieli oni różne cele w trakcie zapisywania swych Ewangelii. Mateusz, Marek i Łukasz pisali do osób wierzących [posiadających życie wieczne], aby pomóc im wzrastać we wierze. Jan pisał do niewierzących, aby doprowadzić ich do wiary w Chrystusa w celu otrzymania życia wiecznego (J 20:31).
