Tematem naszej corocznej konferencji, która odbędzie się w dniach 19-22 maja, jest „Dyspensacjonalizm i wiecznotrwałe nagrody”. Wiele osób nie wie, czym jest dyspensacjonalizm.

Słowo „dispensation” występuje w niektórych angielskich tłumaczeniach (KJV, NKJV, ASV, JUB, Douay-Rheims Catholic Bible, TMB, YLT, Wycliffe) w czterech wersetach Nowego Testamentu (1 Koryntian 9:17; Efezjan 1:10; 3:2; Kolosan 1:25). Inne tłumaczenia tych wersetów zawierają słowo „plan” (NASB, RSV, NRSV, ESV, GNT) lub „administracja” (HCSB, NET, LEB, WEB).

Słowo „dyspensacja” oznacza „system objawionych nakazów i obietnic regulujących sprawy ludzkie” (merriam-webster.com). Jest to tłumaczenie greckiego słowa oikonomia, które oznacza „zarządzanie gospodarstwem domowym” (BDAG).

Dyspensacjonalizm podchodzi do Biblii z punktu widzenia, że chociaż zawsze istniała tylko jedna droga do odrodzenia, wyłącznie przez wiarę w Mesjasza, nakazy Boże ulegały zmianom i będą się zmieniać w różnych dyspensacjach lub administracjach.

Dyspensacjonalizm jest ściśle powiązany z teologią darmowej łaski. Większość zwolenników darmowej łaski to dyspensacjonaliści, nawet jeśli nie zdają sobie z tego sprawy. Większość zwolenników Lordship Salvation (zbawienia przez poddanie się panowaniu) i zbawienia przez uczynki nie jest dyspensacjonalistami.

Dr Charles Ryrie nazwał rozróżnienie między Izraelem a Kościołem warunkiem sine qua non dyspensacjonalizmu (sine qua non to dosł.: „bez którego nie”, chodzi o warunek absolutnie konieczny, coś, bez czego dana rzecz lub sytuacja nie może zaistnieć, warunek konieczny, absolutny wymóg, ale niekoniecznie wystarczający). Innymi słowy, jest to sedno tego systemu myślowego. Nie można być dyspensacjonalistą, jeśli wierzy się, że Kościół zastąpił Izrael i przejął obietnice Izraela.

Zgodnie z tym poglądem Izrael będzie odrębną grupą podczas wiecznego panowania Chrystusa. Kościół będzie Ciałem Chrystusa, a Izrael będzie ludem wybranym przez Boga. Będzie też trzecia grupa zwana narodami. Zobacz: 1 Koryntian 10:32.

Kościół na Nowej Ziemi będzie składał się ze wszystkich wierzących od Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. do czasu pochwycenia. Po pochwyceniu liczba członków Kościoła będzie stała, ponieważ uwielbieni święci nie będą się rozmnażać.

Odkupiony Izrael na Nowej Ziemi będzie składał się ze wszystkich wierzących Żydów, którzy zmarli przed Pięćdziesiątnicą 33 r. n.e. lub którzy uwierzą podczas ucisku, lub tysiąclecia. Naród izraelski wzrośnie astronomicznie, jak liczba gwiazd na niebie, podczas Tysiąclecia, wtedy gdy nastanie Nowe Przymierze, ponieważ będą w nim wierzący i dzieci poniżej wieku odpowiedzialności, które przeżyją Wielki Ucisk i wejdą w Tysiąclecie w naturalnych ciałach¹. Jest to możliwe, że pod koniec tego czasu naród izraelski będzie liczył miliardy lub dziesiątki miliardów ludzi.

Narody na Nowej Ziemi będą składały się ze wszystkich wierzących pogan, którzy zmarli przed 33 r. n.e. lub którzy uwierzą podczas Wielkiego Ucisku, lub Tysiąclecia. Narody te będą również gwałtownie się mnożyć podczas Tysiąclecia, ponieważ będą tam również wierzący poganie i dzieci, które wejdą w Tysiąclecie w naturalnych ciałach.

Kolejną cechą charakterystyczną dyspensacjonalizmu jest biblijna hermeneutyka dosłowna (hermeneutyka biblijna to nauka o zasadach i metodach interpretowania tekstu Biblii). Słowo „hermeneutyka” oznacza „metodę interpretacji”. Hermeneutyka biblijna jest zatem metodą interpretacji Biblii.

Dyspensacjonalista dr David L. Cooper (1886-1965), założyciel The Biblical Research Society, słynnie powiedział:

Kiedy zwykłe znaczenie Pisma Świętego jest zgodne ze zdrowym rozsądkiem, nie szukajcie innego znaczenia; dlatego też przyjmujcie każde słowo w jego podstawowym, zwykłym, dosłownym znaczeniu, chyba że fakty z bezpośredniego kontekstu, zbadane w świetle powiązanych fragmentów oraz aksjomatycznych i fundamentalnych prawd, wskazują wyraźnie na coś innego.

Chociaż wszystkie systemy teologiczne twierdzą, że zgadzają się z tym stwierdzeniem, prawda jest inna. Jednym z przykładów jest sposób, w jaki niedyspensacjonaliści rozumieją fragmenty nauczające o pochwyceniu, ucisku i dosłownym tysiącletnim panowaniu Chrystusa oraz o Nowym Przymierzu, które zacznie się po rozpoczęciu tysiącletniego królestwa. Innym przykładem jest sposób, w jaki interpretują oni Księgi Daniela i Objawienia.

W części 2 rozważymy, jak Boże nakazy zmieniały się i będą się zmieniać z jednej dyspensacji do drugiej.
Utrzymuj łaskę w centrum uwagi, dostrzegając zmiany dyspensacyjne, które są widoczne w Słowie Bożym.

1 Zane Hodges wierzył, że tylko osoby poniżej wieku odpowiedzialności, Żydzi i poganie, wejdą do Tysiąclecia w naturalnych ciałach, ponieważ apostoł Paweł powiedział: „Ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego” (1 Koryntian 15:50). Dziedziczenie królestwa odnosi się do panowania w nim, a nie tylko do wejścia do niego. Ludzie w naturalnych ciałach nie mogą panować razem z Chrystusem w przyszłym życiu. Jednak Pan Jezus Chrystus powie do wierzących pogan, którzy wytrwają do końca ucisku i przeżyją ucisk: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, które jest dla was przygotowane” (Mateusza 25:34). Zobacz także Mateusza 19:14.

_________

Bob Wilkin (ThM, PhD, Dallas Theological Seminary) jest założycielem i dyrektorem wykonawczym Grace Evangelical Society oraz współgospodarzem Grace in Focus Radio. Mieszka w Highland Village w Teksasie ze swoją żoną Sharon. Jego najnowsze książki to: Faith Alone in One Hundred Verses oraz: Turn and Live: The Power of Repentance.

Jeśli chcesz zadać pytanie dotyczące danego bloga, napisz do nas na adres ges@faithalone.org.