Ale bojaźliwi, niewierzący, obrzydliwi, mordercy, rozpustnicy, czarownicy, bałwochwalcy i wszyscy kłamcy będą mieli udział w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To jest druga śmierć. (Obj 21:8)

Ostatnio otrzymałem list od pastora, który zastanawiał się nad znaczeniem tego wersetu. Poniżej przedstawiam moją rozszerzoną odpowiedź na jego pytanie.

Pogląd, że to dotyczy obecnego zachowania niezbawionych

Wielu pastorów i komentatorów sugeruje, że ten werset naucza czegoś o obecnym zachowaniu niezbawionych. Postrzega się go jako dany po to, aby pomóc nam określić, czy my lub inni zmierzają w kierunku piekła, czy nie.

Jedna grupa wyznająca ten pogląd (reformowani pastorzy i komentatorzy) sugeruje, że werset ten dotyczy tych, którzy nigdy nie zostali zbawieni. Każdy, kto jest winny poważnych grzechów, pokazuje, że jest niezbawiony. Oczywiście zwykle łagodzą swe twierdzenie tym, że werset dotyczy ludzi notorycznie uwikłanych w grzechy takie jak niemoralność i kłamstwo. A co to znaczy notorycznie? Twierdzą, że trudno to określić. Sugerują, że im więcej dana osoba grzeszy, tym bardziej prawdopodobne jest, że jest ona niezbawiona.

Inna grupa (pastorzy i komentatorzy arminiańscy) sugeruje, że werset ten naucza, iż każdy, kto jest winny poważnych grzechów, traci swe zbawienie. Zgodnie z tym poglądem tylko ci, którzy regularnie wyznają i żałują za swoje grzechy, mogą wejść do Królestwa Bożego. Brak wyznania i pokuty/opamiętania się skutkuje utratą wiecznego zbawienia.

Żaden z tych poglądów nie jest jednak zgodny z Pismem Świętym.

Wszyscy wierzący grzeszą i to wielokrotnie (np. 1. Jana 1:8, 10). Niektórzy wierzący [czytaj: zbawione osoby, posiadające życie wieczne, na zawsze] wręcz tarzają się w grzechu (1.Kor 3:1-3; 6:18-20; 11:30; Ga 6:1; Jk 5:19-20; 2P 2:18-22; 3:14-18). Tak więc pogląd, że ten werset na wstępie naucza, iż notoryczni grzesznicy od samego początku nigdy nie mogli być zbawionymi osobami, jest nie do utrzymania.

Biblia głosi również, że wierzący nie mogą stracić swojego zbawienia (por. J 4:14; 6:35; 10:28-29; Rz 8:38-39). Gdy ktoś raz narodzi się na nowo, nigdy nie może powrócić do stanu przed tym duchowym odrodzeniem, nie może stać się nie-nowo-narodzonym. Dlatego arminiański pogląd o utracie zbawienia jest również niebiblijny.

Pogląd, że to dotyczy stanu wiecznej grzeszności

Błędem jest uważać, że ten werset opisuje sposób, w jaki niezbawieni zachowują się tu i teraz. Werset ten nie mówi nic o obecnym zachowywaniu się wierzących lub niewierzących. Dotyczy on raczej stanu wiecznej grzeszności niewierzących.

Równoległym fragmentem jest Ewangelia Jana 8:24: „Jeśli nie uwierzycie, że Ja jestem Nim, umrzecie w swoich grzechach.” Niewierzący umierają w stanie grzeszności. Na zawsze pozostają grzesznikami. Wierzący jednak nie pozostają w stanie grzeszności, ponieważ zostają usprawiedliwieni przez wiarę: „Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie przypisze grzechu” (Rz 4:8; zob. też wersety 1-7 i Rz 8:33-34).

Objawienie 21:8 nie mówi nic o tym, czy wierzący faktycznie grzeszą przed śmiercią, czy nie. Oczywiście wiemy, że grzeszą. Jednak w Obj 21:8 nie jest to przedmiotem rozważań. To, o co w rzeczywistości chodzi w tym wersecie, to ciągły nieodrodzony i nieusprawiedliwiony stan zagubionych. Ponieważ niewierzący po śmierci zostają zapieczętowani na stałe jako ci, którzy są nieusprawiedliwieni, to pozostają grzesznikami w oczach Boga na zawsze.

Gdy powstanie nowe niebo i nowa ziemia, to na tej nowej ziemi nie będzie grzeszników i grzechu. Według 1. Jana 3:2, „gdy się objawi, będziemy do Niego podobni.”

Interesujące jest to, że to podstawowe przesłanie znajduje się trzy razy w Apokalipsie 21-22 (Obj 21:8, 27 i 22:15), w części księgi poświęconej wiecznemu królestwu. Porównanie tych trzech fragmentów, a szczególnie pierwszego i ostatniego, potwierdza wniosek, że chodzi o grzeszny stan tych, którzy znajdują się w piekle (w jeziorze ognistym). Ograniczenia przestrzenne nie pozwolą na to tutaj, więc zajmę się Obj 22:14-17 w następnym artykule.

6 I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec. Ja spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia. 7 Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę dla niego Bogiem, a on będzie dla mnie synem. 8 Ale bojaźliwi, niewierzący, obrzydliwi, mordercy, rozpustnicy, czarownicy, bałwochwalcy i wszyscy kłamcy będą mieli udział w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To jest druga śmierć. (Obj 21:6-8)

Jeśli przyjrzymy się bliżej Księdze Objawienia 21:6-8, odkryjemy, że w perspektywie dostrzegamy trzy grupy ludzi: (1) wszyscy ci, którzy otrzymali darmowy dar życia wiecznego, (2) ci, którzy otrzymali darmowy dar i w swoim chrześcijańskim doświadczeniu pokonali również świat, oraz (3) wszyscy, którzy nie otrzymali darmowego daru życia wiecznego. Tekst ten można ułożyć w następujący sposób:

Wszyscy wierzący:

„Dam darmo…” (w. 6b).

Zwyciężający wierzący:

„Kto zwycięży, ten odziedziczy…” (w. 7).

Wszyscy niewierzący:

„Lecz tchórzliwi… mordercy… będą mieli swój udział w jeziorze, które płonie…” (w. 8).

Wnioskowanie, że wszyscy wierzący żyją zwycięsko jest naiwne zarówno z biblijnego, jak i praktycznego punktu widzenia. Z pewnością nic w Obj 21:6-8 nie sprawia takiego wrażenia (por. Obj 2:13-22; 22:14-17).

Wnioski

Jeśli królestwo zawierałoby tych, którzy wciąż są w grzesznym stanie, nie byłoby tak chwalebne, jak Bóg zamierza, aby ono nim było. To ostudziłoby radość we wieczności, której będą doświadczyć sam Pan i my, Jego poddani.

Objawienie 21:8 powinno być dla nas radosnym wersetem. Ci, którzy interpretują go w taki sposób, że musimy badać nasze zachowanie, aby sprawdzić, czy jesteśmy zbawieni (lub czy nadal jesteśmy zbawieni), pozbawili go radości i zastąpili ponurą wizją zbawienia przez uczynki.

Królestwo będzie naprawdę radosne, bo wszyscy w nim będą święci i bezgrzeszni.