Ostatnio usłyszałem nową pieśń odnoszącą się do Ewangelii Jana 3:16. Obił mi się o uszy werset o życiu wiecznym. Zamiast „kto wierzy w Niego, ma życie wieczne”, tekst brzmiał: „kto wierzy w Niego, będzie żył na wieki”. Czy zauważyłeś różnicę?
Po pierwsze, Pan mówił o obecnym posiadaniu życia wiecznego: „kto w Niego wierzy (…), ma życie wieczne”. Czymkolwiek ono jest, wierzący je posiada. W Ewangelii Jana 3:16 występuje czas przyszły. Pan Jezus powiedział, że kto w Niego uwierzy, nie zginie. To znaczy, że wierzący nie będzie wiecznie potępiony na przyszłym Sądzie Wielkiego Białego Tronu, ponieważ jego imię jest już zapisane w księdze życia (Obj. 20:15). Ale życie wieczne zaczyna się w tej chwili, kiedy ktoś uwierzy, a nie kiedy umiera (fizycznie) lub zostaje uwielbiony [w nowym, zmartwychwstałym ciele].
Po drugie, życie wieczne nie jest tym samym co żyć na wieki (na zawsze), przynajmniej nie w ten sposób, w jaki większość ludzi rozumie żyć na wieki. Jeśli przez życie na zawsze rozumiemy wieczne istnienie, to niewierzący będą żyć na wieki, co jasno wynika z Obj 20:11-15. Spędzą wieczność, będąc dręczeni w jeziorze ognistym. Oczywiście prawdą jest, że nazywa się to „drugą śmiercią” (Obj 20:14; 21:8). Paweł mówi, że zanim Bóg uczynił ich żywymi (Ef 2,5-8), Efezjanie byli „martwi w swoich upadkach i grzechach”. Byli żywi fizycznie. Ale Paweł nazywa to byciem martwym. I tak samo czyni Pan, jak to zaraz zauważymy.
Słowo śmierć oznacza separację, a nie zaprzestanie istnienia. Jest to jasne zarówno w Księdze Objawienia 20:14 jak i 21:8, które mówią, że druga śmierć to wrzucenie do jeziora ognistego. Pierwszą śmiercią jest śmierć fizyczna. Druga śmierć to wieczna separacja, wieczne oddzielenie od Bożego życia i Bożego królestwa. Niewierzący zostanie wskrzeszony (Obj 20:12-13), a następnie na zawsze będzie dręczony w jeziorze ognistym.
Życie wieczne to życie Jezusa (Jana 11:25; 14:6; 1. Jana 1:2; 5:20). On jest życiem wiecznym. Ci, którzy w Niego uwierzą, posiadają życie wieczne. My nigdy nie będziemy tym życiem. Ale mamy je teraz i będziemy je posiadać na zawsze. Nic nie może odwrócić nowego narodzenia.
Niewierzący nie posiada tego życia. A jeśli umrze w niewierze, nigdy nie będzie miał tego życia. W biblijnym sensie niewierzący nie będą żyli na wieki, na zawsze.1
Założę się jednak, że ktoś powiedział ci, że każdy będzie żył na wieki i stąd każdy ma życie wieczne. Problem z tym argumentem polega na tym, że Biblia nie nazywa wiecznego istnienia życiem na wieki, na zawsze i wyraźnie wskazuje, że niewierzący nie posiadają życia wiecznego.
Po trzecie, zmiana [we własnych wypowiedziach z] „obecnego posiadania życia wiecznego” w „przyszłą rzeczywistość” może pozostawić otwarte drzwi dla myśli, że wierzący będzie miał życie wieczne, jeśli wytrwa w wierze i dobrych uczynkach aż do śmierci. Ci, którzy już wierzą w wieczne bezpieczeństwo2, nie potraktują „będzie żył na wieki” w ten sposób. Ale ci, którzy nie wierzą w wieczne bezpieczeństwo, potraktowaliby to w ten sposób.
Teraz przejdźmy do miejsc w Piśmie Świętym, w których Pan obiecał, że wierzący będą żyć wiecznie, na wieki. W Ewangelii Jana 6:51 Pan Jezus powiedział: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata.” (podkreślenie dodane). Jan 6:58 mówi to samo. Jedzenie Chleba Życia jest figurą stylistyczną odnoszącą się do wiary w Niego aby otrzymać życie wieczne.3
Kiedy Biblia mówi o ludziach, którzy będą żyli na wieki, mówi o tych, którzy już teraz mają życie wieczne i którzy będą je mieli na zawsze. Życie na wieki, biblijnie rzecz biorąc, nie jest wiecznym istnieniem.4
(Tak na marginesie, wyrażenie „Ten, który żyje na wieki wieków” odnosi się do Boga w Obj4:9, 10; 5:14; 10:6; 15:7).
Ponadto, kontekst Jana 6 jest taki, że rzuca ważne światło na to, co Jezus miał na myśli mówiąc „będzie żył na wieki”. Jezus właśnie nakarmił chlebem 5 tysięcy osób. Oni chcieli, aby ten chleb trwał zawsze (J 6:34). Jezus wskazał, że ich ojcowie jedli na pustyni chleb z nieba, mannę, a mimo to „pomarli” (J 6:58). Ale, powiedział Jezus, jeśli będziecie jedli Chleb Życia, to nie umrzecie, ale będziecie żyli na wieki. W tym kontekście życie na wieki jest gwarancją wiecznego bezpieczeństwa [odnośnie wiecznego przeznaczenia] i obiecuje również obecne posiadanie tego życia wiecznego. Porównaj Jana 6:35 i słowa nigdy nie będzie łaknął i nigdy nie będzie pragnął. Zobacz również Jana 4:10-14. I Jana 11:26. Pan Jezus nie tylko obiecuje, że wierzący ma życie wieczne, ale także, że nigdy nie umrze (J 11:26), nigdy nie będzie łaknąć i pragnąć (J 4:10-14; 6:35), nigdy nie zginie (J 3:16), nie czeka go sąd (J 5:24) i nie zostanie wyrzucony (J 6:37).
Jana 3:16 jest wspaniałym wersetem. Pan gwarantuje, że ktokolwiek w niego uwierzy, nie zginie (= nie będzie wiecznie potępiony, J 3:17), ale ma życie wieczne już teraz, jako teraźniejszą własność. Wierzący będą żyć na wieki w tym sensie, że posiadają życie wieczne i zawsze będą je posiadali. Niewierzący będą mieli świadomą egzystencję na zawsze, ale będą żyć na wieki tylko wtedy, gdy przed śmiercią uwierzą w Chrystusa w celu otrzymania życia wiecznego.
_____
1Oczywiście Biblia używa słów „żyć” i „życie” w odniesieniu do ciągłego istnienia w tym życiu, nawet w przypadku niewierzących. Zobacz na przykład: „życie” w Rdz 1:30; 19:17; Wj 1:14; Kpł 19:16; 2Krl 8:5; Prz 1:19; 1Kor 6:3-4; 1Tm 4:8; 2:2. Zobacz też czasownik „żyć” w Rdz 11:11-26; Wj 1:16; 22:18; Ps 69:28; 89:48; J4:50, 51, 53; 11:26a; 1Kor 7:39. Nigdy jednak nie odnosi się na ogół do ludzi żyjących na zawsze, na wieki. W Piśmie Świętym tylko wierzący żyją wiecznie, ponieważ tylko wierzący posiadają życie wieczne.
2Wieczne bezpieczeństwo wierzącego opiera się na Bogu gwarantującym, że dar zbawienia, raz otrzymany, pozostaje w posiadaniu wierzącego już na zawsze i nie może zostać utracony. „Podstawy Teologii”, Charles C. Ryrie, s. 371.
3Zobacz również tak bardzo niewłaściwie rozumiane stwierdzenie Pana: „Czyń to [zachowuj Prawo, czyli kochaj Boga i kochaj bliźniego], a będziesz żył” (Łk 10:28). Była to odpowiedź Jezusa na pytanie: „Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?”. Oczywiście, nikt nie może zachować doskonale Prawa poza samym Panem. Pan nauczał, że tylko przez wiarę w Niego dana osoba może narodzić się na nowo. Ale zauważ, że On powiedział, że jeśli ktoś zachowa Prawo, to wtedy będzie żył. Pan nauczał, że fizycznie żyjący ludzie potrzebują ożywienia. To znaczy, że potrzebowali Jego życia!
4Niewierzący zostaną wskrzeszeni (Obj 20:12-14) i na zawsze będą mieli ciała, a także świadomość i uczucia. Ale to nie jest bycie żywym na wieki, na zawsze, w biblijnym sensie.
