W Ewangelii Łukasza 8:4-15 jest przedstawiona wersja przypowieści o czterech rodzajach gleby. Większość czytelników tego bloga zna tę przypowieść nauczaną przez Pana Jezusa Chrystusa. Jedna z różnic między wersją z Łukasza a wersją z Marka znajduje się w Łukasza 8:8. Marek mówi, że dobra gleba wydaje plon trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny lub stukrotny (Marka 4:8). Łukasz mówi po prostu stukrotny.
Z tego, co rozumiem, takie żniwo było czymś niespotykanym. Żaden rolnik w I wieku nie spodziewał się takiego plonu. Nikt nigdy czegoś takiego nie doświadczał w tamtym czasie. Sens przypowieści polega na tym, że wierzący, którzy oczekują nadejścia królestwa i pracują na jego rzecz, zostaną nagrodzeni ponad wszelkie wyobrażenia. Łukasz nie owija w bawełnę. Wspomina tylko o największej ilości, jaką podał Pan Jezus Chrystus.
Jeśli przełożyć to na współczesny język, Pan Jezus Chrystus naucza, że niektórzy wierzący będą w Jego królestwie, takimi, jakim przez Amerykanów jest postrzegany Elon Musk. Będą bajecznie bogaci i potężni.
Kim oni będą? Z przypowieści wiemy, że będą to ci, którzy wytrzymają sprzeciw z powodu swojej wierności Panu Jezusowi Chrystusowi. Będą to ci, którzy nie żyją dla tego świata, ale dla świata, który ma nadejść. Krótko mówiąc, będą to wierzący, którzy kochają Pana Jezusa Chrystusa i Jego królestwo.
Kiedy rozważamy ogrom tych wiecznych bogactw i mocy, prawdopodobnie myślimy, że nie możemy znaleźć się w takiej grupie. Tak jak rolnik w I wieku nie mógł sobie wyobrazić stukrotnego plonu, tak my jesteśmy skłonni wierzyć, że Pan Jezus Chrystus opisuje innych niż my sami ludzi. Być może sobie wyobrażamy, że będą to jacyś wyjątkowi znani przywódcy chrześcijańscy, o których czytamy w wiadomościach, którzy prowadzą udane i szeroko chwalone posługi, piszą bestsellerowe książki i mają doktorskie stopnie naukowe i tytuły profesora teologii.
Jeśli jednak przyjrzymy się nieco bliżej kontekstowi, Łukasz mówi nam, że tak nie będzie. Tuż przed tą przypowieścią Łukasz przedstawia nam cztery kobiety.
Pierwsza z nich była powszechnie znaną grzesznicą (Łukasza 7:36-50). Przyszła do Pana Jezusa Chrystusa i umyła Mu stopy swoimi łzami i włosami. Robiła to, mimo że spotykała się z drwinami otaczających ją obecnych. Następnie namaściła Pana Jezusa Chrystusa drogim olejkiem, ponosząc ogromny osobisty koszt.
Pan Jezus Chrystus powiedział, że zrobiła to, ponieważ „bardzo kochała” (Łukasza 7:47) – kochała Go. Ale jej czyny pokazały również, że nie kochała rzeczy tego świata.
Łukasz opowiedział następnie o trzech kolejnych kobietach: Marii Magdalenie, Joannie i Zuzannie (Łukasza 8:1-3). Maria była opętana przez demony, ale Pan Jezus Chrystus ją od nich uwolnił. Joanna najwyraźniej miała przywilej poruszania się w kręgach władzy politycznej. Porzuciła jednak te przywileje, aby pójść za Chrystusem Jezusem Panem. O Zuzannie nie wiemy nic.
Wszystkie te kobiety łączyła miłość do Pana Jezusa Chrystusa. Poświęcały swój czas i środki finansowe, aby być blisko Niego i zaspokajać potrzeby Pana Jezusa i Jego uczniów. Nawet po Jego śmierci Maria i Joanna służyły Mu przy grobie (Łukasza 24:9-10). Łukasz wspomina, że przy grobie były również „inne kobiety”. Myślę, że wśród nich była również Zuzanna.
Wydaje mi się, że wspominając te trzy kobiety zaraz po opisie kobiety, która namaściła stopy Chrystusa Jezusa Pana, Łukasz chce, abyśmy postrzegali je w tym samym świetle. Nie obchodziło ich, co myśli świat ani jak wielkim kosztem było to dla nich. Chciały służyć Panu Jezusowi Chrystusowi. Dlaczego? Ponieważ one również „bardzo kochały”. Kochały Go. Czekały na nadejście Jego królestwa i nie kochały rzeczy tego świata.
Świat nie cenił ich. Świat uważał je za głupie. W oczach Pana Jezusa Chrystusa miały dobre i szlachetne serca (Łukasza 8:15). Z pewnością są dla nas przykładem.
Jaki duchowy rolnik będzie miał niewyobrażalnie obfite żniwo w królestwie? Kto będzie lepszym Elonem Muskiem tego przyszłego nadchodzącego nowego świata?
Łukasz powiedział, że ludzie tacy jak te cztery kobiety-rolniczki. Jeśli chodzi o porównanie do żniwa w wiecznym królestwie Chrystusa Jezusa Pana, będą one wyglądały jak bardzo skuteczny rolnik. Siały ziarno, aby zebrać wieczne nagrody.
My również możemy być tacy jak one.
______________
Ken Yates (ThM, PhD, Dallas Theological Seminary) jest redaktorem czasopisma Grace Evangelical Society i mówcą GES na wschodnim wybrzeżu i za granicą. Jego najnowsza książka to Hebrajczycy: Partnerzy z Chrystusem.
Jeśli chcesz zadać pytanie dotyczące danego bloga, napisz do nas na adres ges@faithalone.org.
