Otrzymałem następujące pytanie w komentarzu do bloga, który napisałem: „Dlaczego Paweł mówi, że można wierzyć na próżno, 1 Kor. 15:2?”

Pytający nie wydaje się wierzyć w wieczne bezpieczeństwo [wierzącego]. Sugeruje, że Paweł mówił, iż można uwierzyć w Chrystusa, narodzić się na nowo, a potem i tak trafić do Hadesu, ponieważ wiara okazała się daremna z powodu braku wytrwałości w wierze lub dobrych uczynkach.

W zajmowaniu się nieruchomościami trzy klucze do sukcesu to lokalizacja, lokalizacja, [i jeszcze raz] lokalizacja. W hermeneutyce, czyli w dziedzinie interpretacji Biblii, trzy klucze do sukcesu to kontekst, kontekst, [i jeszcze raz] kontekst. Odpowiedź na to pytanie staje się oczywista, gdy przyjrzymy się kontekstowi.

Różne rozdziały w Biblii są znane dzięki jednowyrazowym opisom. Wszyscy wiemy, że rozdział o miłości to 1. List do Koryntian 13. Rozdział o pokucie to ew. Łukasza 15. Rozdział o wierze to List do Hebrajczyków 11. Rozdział o Królestwie Tysiącletnim to Księga Objawienia 20. A rozdział o zmartwychwstaniu to 1. List do Koryntian 15.

W 1. Kor 15:12 Paweł mówi: „Niektórzy spośród was twierdzą, że nie ma zmartwychwstania umarłych”. W wersecie 14 pisze: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, puste jest nasze przepowiadanie i pusta jest także wasza wiara.” W wersetach 17-19 mówi: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara; jesteście jeszcze w swoich grzechach! Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, zginęli. Jeśli więc tylko w tym życiu mamy nadzieję w Chrystusie, to jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej godni pożałowania.”

Werset 2 jest paralelny do wersetów 14 i 17-19. Jeśli Chrystus nie powstał z martwych, to wiara w Niego jest daremna, pusta, marna, żałosna. Nie ma życia wiecznego, jeśli nie ma zmartwychwstania umarłych.

Takie rozumienie 1. Kor. 15:2 jest uznawane przez wielu komentatorów. Oto kilka przykładów:

Odrzucenie cielesnego zmartwychwstania podważało „ewangelię” i czyniło wiarę próżną (eikē, „bez przyczyny” lub „bez powodzenia”; por. w. 14, 17), ponieważ miała ona niegodny przedmiot [wiary] (por. 15:13, 17).

—Dave Lowery, 1. Corinthians in Bible Knowledge Commentary

[1. Kor. w “Komentarzu Wiedzy Biblijnej”], p. 542.

…jeśli ich obecne stanowisko co do „braku zmartwychwstania” jest poprawne, to Chrystus nie zmartwychwstał, co z kolei oznacza, że rzeczywiście wierzyli na próżno. Jeśli mają rację, to wszystko jest kłamstwem, a oni przestają w ogóle istnieć jako wierzący.

—Gordon Fee, First Corinthians [Pierwszy List do Koryntian], p. 721.

Warunek pierwszej klasy, chyba że w rzeczywistości wierzyliście bez celu (eikēi, stary przysłówek, tylko u Pawła w N. T.). Paweł wskazuje na niebezpieczeństwo [wiszące] nad nimi, przed jakim stoją w swej pokusie zaprzeczania zmartwychwstaniu.

—A. T. Robertson, Word Pictures [Obrazy słowne], 1. Cor 15:2.

Jeśli, jak nauczały błądzące osoby w Koryncie, nie ma zmartwychwstania, Paweł mówi, w. 14, że nasza wiara jest próżna; jest pustą, bezwartościową rzeczą. Tak więc tutaj mówi, że ewangelia zapewnia zbawienie, chyba że wiara jest bez znaczenia.

—Charles Hodge, First Corinthians, p. 312.

Na zakończenie powinienem zauważyć, że nie zgadzam się z poglądem wielu komentatorów, że słowa „przez które też jesteście zbawieni, jeśli zachowacie słowo, które wam głosiłem” odnoszą się do odrodzenia [duchowego] i tak zwanej doktryny o wytrwaniu świętych. Słowa jesteście zbawieni są w czasie teraźniejszym. Bardziej dosłownie jest napisane: przez które jesteście zbawiani…

Skontrastuj 1. Kor 15:2 z Ef 2:5, 8 i słowami „zostaliście zbawieni”. W obu przypadkach mamy do czynienia z głosem biernym [widoczne wyraźnie w jęz. angielskim, greckim]. Ale w pierwszym przypadku jest to czas teraźniejszy [po angielsku „are saved” = w przedstawionym wersecie UBG „dostępujecie zbawienia”], a w drugim czas wyrażający czynność przeszłą i dokonaną [po angielsku „have been saved”], ale pozostającą w związku z teraźniejszością (Perfectum) [„jesteście zbawieni” w polskiej UBG, lub wyraźniej mogłoby to być oddane poprzez „zostaliście zbawieni”, jednorazowa dokonana czynność, w kontraście do 1. Kor. 15:2, gdzie można by to oddać poprzez „zostajecie, będziecie zbawiani”, wielorazowa, powtarzająca się czynność]. Ten werset w Liście do Efezjan dotyczy [raz na zawsze] odrodzenia [duchowego]. Natomiast ten w Liście do Koryntian nie.

Czas teraźniejszy zbawienia w 1. Kor 15:2 to uświęcenie, bycie duchowo zdrowym, tak jak w 1 Kor 3:15 i 5:5 (choć te dwa wersety odnoszą się do bycia uznanym za duchowo zdrowym przed [Trybunałem Sądu Chrystusa] Bema [βῆμα, sądem dla zbawionych osób]).

Aby być duchowo zdrowym, wierzący muszą trzymać się mocno przesłania ewangelii, dobrej nowiny, że Jezus umarł na krzyżu za nasze grzechy, został pogrzebany, powstał z martwych i ukazał się wielu świadkom (1. Kor 15:3-11). Fakt, że Wieczerza Pańska jest centralną częścią chrześcijańskiego uwielbienia, podkreśla tą kwestię.

Dwight Hunt pisze:

Co więcej, jest to ewangelia, przez którą także [wierzący] są zbawiani, jeśli [trzymają się] tego słowa. To stwierdzenie podkreśla fakt, że ewangelia obejmuje więcej niż tylko usprawiedliwienie, które daje życie wieczne; obejmuje ona również codzienne uświęcenie (są zbawiani), jeśli wierzący trzymają się słowa (lub trwają w nim) (por. ew. Jana 8:31-32; Rz 1:15; 10:9; 1. Kor 15:2; Gal 2:20; Ef 2:10; Jakuba 1:21).

—Dwight Hunt, First Corinthians [1. List do Koryntian] w TGNTC, p. 758