Si Otto, na ang pangaral ay isang palindrome gaya ng Bob, ay may magandang tanong:
Binabasa ko ang iyong mga komentaryo at paliwanag ng Kasulatan nang may malaking interes. Salamat sa kahangahangang ministeryo ng GES. Mayroon akong tanong: Intensiyon ba ng mga manunulat ng Biblia na ang bawat libro o epistula ay ipaliwanag ng sitas sa sitas o kapitulo sa kapitulo sa kongregasyon? Halimbawa, ang intensiyon ba ay ang daanan ang isang libro at ituro ito sa loob ng isang taon o intensiyon ba na ang mga librong ito ay basahin sa isang upuan? Isa pang halimbawa: Intensiyon bang ang Epistula sa mga taga-Efeso ay mabasa sa kongregasyon nang isang upuan o sa pamamagitan ng eksposisyon ng mga bahaging maaaring abutin ng 6 buwan?
Una, malinaw na inaasahan ni Pablo at ng iba pang manunulat ng mga epistula ng Bagong Tipan na ang kanilang mga sulat ay babasahin sa iglesia o mga iglesia na sinulatan nang isang upuan. Maliban sa mahahabang epistula gaya ng Roma o Hebreo, lahat ng mga sulat ay maaaring basahin nang hindi aabot sa tatlumpong minuto.
Ikalawa, kung alam ng mga manunulat ng Bagong Tipan na ang kanilang sinusulat ay Kasulatan, at ito ay hindi tiyak, marahil inaasahan nilang ang kanilang mga sulat ay babasahin nang paulit-ulit, pagkatapos nang unang pagbasa, sa pagkakataong ito sa maiikling bahagi, na may kasamang eksposisyon. Ganito ang ginagawa nila sa Lumang Tipan sa mga sinagoga bago sila nakaabot sa pananampalataya kay Cristo.
Ikatlo, dahil alam ng Espiritu Santo na ang mga epistula ng Bagong Tipan ay Kasulatan, intensiyon Niyang ang mga sulat na ito ay basahin nang paulit-ulit, marahil sa maiikling bahagi kada-linggo na may kasamang eksposisyon.
Ikaapat, at ito ay susi, walang sinabi alin man sa Lumang Tipan o Bagong Tipan kung paano ituro ang Salita ng Diyos. Sa puntong ito tila binigyan tayo ng kalayaan. Si R. B. Thieme ay inaabot ng taon kapag dinadaanan niya ang iba’t ibang epistula. Halimbawa, nagbigay siya ng 1414 na mensahe sa Efeso, 758 sa Roma, 91 sa 1 Corinto (at 28 doon ay sa kapitulo 13 lamang), 88 sa 2 Corinto at 116 sa Filipos, kung babanggitin ang iba niyang gawa (tingnan ito insert html here p. 33 para sa kumpletong lista ng kaniyang mga mensahe).
Ngayon maraming iglesiang nagtuturo ng sitas sa sitas ang nililimitahan ang kanilang serye sa isang dosenang lingo o hindi pa. Ang iba ay may may mga serye na inaabot ng isang taon. Ngunit ito ang hangganan sa karamihan ng mga Bible churches ngayon.
Ilang taon na ang nakalipas itinuro ko ang Genesis sa aking dating asembliyang Plymouth Brethren kung saan ako ay nagsasalita minsan sa isang buwan. Inabot ako ng apat na taon upang maituro ang limampung kapitulo ng Genesis. Sa pangkalahatan, sinisikap kong abutin ang kalahati ng isang epistula kada mensahe kapag ako ay nagtuturo ng mga epistula. Aabutin ako ng mga 12 mensahe upang ipangaral ang isang libro gaya ng Efeso.
Mayroon tayong kalayaan kung paano mangaral at magturo.
Ang susi sa pagtuturo ng Salita ng Diyos ay ito: ituro ang Salita ng Diyos. Maraming mga mangangaral ang may paboritong paksang ipangaral, at saka sila pupunta sa Biblia para humanap ng ilang sitas na may kinalaman dito. Hindi talaga nila ipinapangaral ang Salita. Ipinapangaral nila ang kanilang paboritong paksa, ito man ay tungkol sa dating, pagiimbest pinansiyal, pagpapalaki ng mga bata, pagboto, pag-ehersisyo, diet, o anupamang paksa na tumatanggap ng kaunting direktang atensiyon sa Kasulatan.
Nasumpungan ko na kung ako ay mangaral sa isang libro o sulat at itinuturo ko ang mensahe ng may-akda/May-akda, hindi ko sinusubukang magkaroon ng sarili kong mensahe na aking babautismuhan ng ilang sitas na wala namang kinalaman sa paksa.
Minsan nagtuturo rin ako ng mensaheng topical. Ngunit sila ay mas mahirap, dahil hinihingi ng mga ito sa aking ipaliwanag ang maraming pasahe mula sa iba’t ibang mga libro, na lahat ay patungkol sa parehong paksa. Hindi ako naniniwala sa pagbanggit ng isang sitas na tila ba ito ay nagpapatunay ng aking punto. Ramdam ko ang pangangailangang ipaliwanag ang mga sitas na aking binaggit.
