W Ewangelii Łukasza 6:20 Pan Jezus Chrystus rozpoczął Kazanie na Równinie. Było to przesłanie dotyczące uczniostwa. Nie było to przesłanie ewangelizacyjne. Można powiedzieć, że pouczało ono wierzących, jak być wielkimi w królestwie Chrystusa. Ci, którzy będą wielcy w Jego królestwie, będą bliżej Niego w tym dniu. Są to również wierzący, którzy będą bliżej Niego w tym życiu. Oczywiście wiemy, że wszyscy wierzący mają życie wieczne, którego nigdy nie mogą utracić. Nie wszyscy wierzący cieszą się lub doświadczają tego życia w takim samym stopniu. Chrześcijanie mogą mieć obfite doświadczenie życia wiecznego zarówno teraz, jak i na wieki (Jana 10:10).
Nic więc dziwnego, że Pan Jezus Chrystus rozpoczął Kazanie na Równinie od omówienia cech wzorcowego wierzącego, który jest „błogosławiony” (Łukasza 6:20-23). Pan Jezus Chrystus mówił, że wierzący, który cierpi dla Niego, otrzyma wielką nagrodę. Pan Jezus Chrystus dał do zrozumienia wierzącym, którzy chcą z Nim podążać, że wszelkie poniesione koszty będą warte tego, aby je ponieść.
Jak już zauważyliśmy, słuchaczami tego kazania byli zbawieni wierzący posiadający życie wieczne. Łukasz zauważył, że gdy Jezus zaczął mówić, spojrzał na „swoich uczniów” (Łukasza 6:20). Ewangelia Łukasza została napisana z myślą o zbawionych ludziach wierzących, posiadających już życie wieczne, dlatego nie bez powodu w tej Ewangelii długie kazanie, takie jak Kazanie na Równinie, zawiera nauki skierowane do nieutracalnie zbawionych wierzących.
Ostatnio jednak zauważyłem różnice w tej grupie odbiorców. Bezpośrednio przed wygłoszeniem tego przesłania Pan Jezus Chrystus udał się na górę, aby się modlić. Po całonocnej modlitwie wybrał dwunastu apostołów, którzy byli najbliżej Niego podczas Jego ziemskiej służby. Znamy nawet ich imiona (Łukasza 6:12-16). Następnie wezwał tych Dwunastu, aby weszli na górę i byli z Nim.
Kiedy On i Dwunastu zeszli z góry na równinę, spotkał Go tłum innych uczniów. Ci inni uczniowie nie byli Dwunastoma, którzy tworzyli najbardziej bliski krąg wokół Chrystusa i byli również Jego uczniami.
Była tam także jeszcze inna grupa ludzi. W przeciwieństwie do wcześniej wspomnianych dwóch grup nie byli oni nazywani „uczniami”. Nazywa się ich „wielkim tłumem”. Marek mówi, że byli to ci, którzy przybyli z różnych miejsc, aby słuchać Jego przemówienia. Tego dnia otrzymali taką możliwość na równinie. Niektórzy z nich przybyli w tym celu z odległych miejsc.
Jakiego rodzaju ludzie stanowili ten wielki tłum? Z pewnością byli wśród nich również i wierzący. Pan Jezus głosił, że jest Chrystusem i pokazał, że Nim jest poprzez cudowne moce, które zademonstrował. Ci wierzący podróżowali, aby usłyszeć Tego, o którym wiedzieli, że jest Chrystusem.
Nie sądzę, abym zbytnio ingerował w tę relację, widząc wierzących w tej publiczności w trzech grupach. Pierwsza grupa to ci, którzy byli najbliżej Pana Jezusa Chrystusa. Są to ludzie zaliczani do Dwunastu. Można powiedzieć, że mieli miejsca w pierwszym rzędzie. Za nimi była grupa innych „uczniów”. Słowo to oznacza ucznia i opisuje tych, którzy chcą podążać z Panem i towarzyszyć Panu. Nie są tak blisko Pana, jak ludzie zaliczani do Dwunastu, ale są bliżej Niego niż zbawiony wierzący, który nie jest uczniem.
Za tą większą grupą uczniów znajdowali się wierzący, którzy nie byli uczniami. Łukasz nie określa ich tym mianem, nie określa ich jako uczniów. Jest to obraz ludzi bardziej oddalonych od Pana niż wszyscy ci, którzy zostali nazwani uczniami. Można powiedzieć, że siedzieli na odleglejszych od sceny i tańszych miejscach.
Innymi słowy, gdy Pan Jezus Chrystus nauczał tłum wierzących, niektórzy byli bardzo blisko Niego, inni nieco dalej, a jeszcze inni jeszcze dalej. W swoim kazaniu mówił o tych, którzy będą błogosławieni w królestwie. Częścią tego błogosławieństwa będzie przywilej bycia blisko Niego. W królestwie niektórzy wierzący będą bliżej Niego niż inni. Ci, którzy będą najbliżej Niego, będą tymi, którzy słuchają i są posłuszni temu, co do nich mówi.
Czy w królestwie nie byłoby wspaniale mieć miejsce w pierwszym rzędzie?
______________
Bob Wilkin (ThM, PhD, Dallas Theological Seminary) jest założycielem i dyrektorem wykonawczym Grace Evangelical Society oraz współgospodarzem Grace in Focus Radio. Mieszka w Highland Village w Teksasie ze swoją żoną Sharon. Jego najnowsze książki to: Faith Alone in One Hundred Verses oraz: Turn and Live: The Power of Repentance.
Jeśli chcesz zadać pytanie dotyczące danego bloga, napisz do nas na adres ges@faithalone.org.
