Ten artykuł jest kontynuacją mojego poprzedniego artykułu na temat Obj 21:8. Niektórzy pastorzy i teologowie używają Obj 21:8 oraz 22:15, aby udowodnić to, że wszyscy „prawdziwi” chrześcijanie wytrwają w wierze. W moim poprzednim artykule wskazałem na to, że Obj 21:8 nie wspiera tego poglądu. W tym artykule pokażę to samo w odniesieniu do Obj 22:15.

Nagrody dla wiernych wierzących (w. 14)

W wersecie 14 Objawienia 22 czytamy: „Błogosławieni, którzy spełniają Jego przykazania, aby mieli prawo do drzewa życia i mogli wejść przez bramy do miasta.”

W świetle kontekstu jest oczywiste, że chodzi tu o wierzących. Błędem jest jednak wnioskowanie, że chodzi o wszystkich wierzących. Nie wszystkich wierzących można określić jako „tych, którzy czynią Jego przykazania”. Jezus nie uznawał za oczywiste tego, że nawet Apostołowie byliby Mu posłuszni! Powiedział im: „Jeśli mnie miłujecie, przestrzegajcie moich przykazań” (Jana 14:15), oraz „Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie wszystko, co wam przykazuję” (Jana 15:14). Podobnie w Objawieniu rozdziały 2-3 Pan daje do zrozumienia, że bycie zwycięskim wierzącym nie jest gwarantowane (zob. np. 2:2-7, 10, 25-28; 3:11-12).

Dwie rzeczy są obiecywane temu, którego życie charakteryzuje się posłuszeństwem Panu (nikt nie jest posłuszny w sposób doskonały, por. 1. Jana 1:8, 10),: (1) prawo do drzewa życia i (2) prawo wejścia do Nowego Jeruzalem przez jego bramy. Przy pobieżnym czytaniu może się wydawać, że są to rzeczy, które dotyczą wszystkich wierzących. Jednak tak nie jest.

Czym jest „prawo do drzewa życia”? Jest to prawo do spożywania jego owoców. Porównaj Obj 2:7: „Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia.”

Należy pamiętać, że nic nie jest wymagane, aby wiecznie zbawiona osoba pozostała zbawioną. Niedorzeczne jest twierdzenie, że wierzący będą musieli jeść owoce z drzewa życia, aby zachować swoje życie duchowe.

Co zatem można zyskać spożywając ten owoc? Z jednej strony, owoc ten będzie wspaniałym przysmakiem, którego spożywanie będzie przyjemnością. Z drugiej strony, drzewo to jest nazywane „drzewem życia” nie bez powodu. Widocznie wierzący, który je spożywa, otrzyma szczególną obfitość życia. Dzisiaj, kiedy spożywamy dobre dla nas pokarmy, czujemy się szczególnie wzmocnieni i zachęceni. Tak będzie z pewnością w przypadku pokarmu z drzewa życia!

Oczywiście prawdą jest, że drzewo życia znajdowało się również w ogrodzie Eden. Jednak jego owoc nie miałby takiego samego wpływu na upadłych ludzi z nieuwielbionymi ciałami, jaki będzie miał w wieczności na świętych z uwielbionymi ciałami. Drzewo życia da obfite życie tylko tym, którzy mają uwielbione ciała. Według Rdz 3:22 powodem, dla którego Bóg usunął Adama z ogrodu, było to, że „aby nie wyciągnął ręki i nie wziął także z drzewa życia i nie żył na wieki”. Gdyby jadł ten owoc, Adam żyłby na zawsze w stanie oddzielenia od Boga (duchowa śmierć). Oczywiście, ponieważ drzewo życia nigdy nie było przeznaczone do tego strasznego celu, Bóg zabrał je człowiekowi aż do czasu wiecznego królestwa.

Drugą nagrodą dla posłusznego wierzącego jest prawo wejścia do Nowego Jeruzalem przez jego bramy. Należy tu pamiętać o kilku sprawach. Po pierwsze, najprawdopodobniej wszyscy wierzący będą wchodzić i wychodzić z Nowego Jeruzalem od czasu do czasu. Niektórzy wierzący w wieczności będą mieli swoje główne mieszkanie w Nowym Jeruzalem. Z pewnością ci ludzie będą czasami wychodzić poza jej mury, odwiedzać resztę nowej ziemi i wracać. Wielu świętych nie będzie mieszkać w Nowym Jeruzalem! Według Obj 21:24 nowa ziemia będzie zawierać wiele narodów, a królowie tych narodów będą podróżować do Nowego Jeruzalem, aby złożyć hołd Królowi królów. Jest prawdopodobne, że wszyscy mieszkańcy tych narodów będą podróżować do Nowego Jeruzalem.

Co więcej, przechodzenie przez te bramy nie będą jedynym sposobem, w jaki ktoś będzie mógł dostać się do tego miasta. Na przykład ludzie prawdopodobnie będą mogli podróżować samolotem, przelatując nad murami i lądując bezpośrednio w mieście. Prawdopodobnie będą też mogli przyjechać metrem łączącym miejsca poza murami miasta z dzielnicami wewnątrz murów miasta, docierając do miasta pod murami, i zatem nie używając dróg prowadzących przez bramy. W świetle Jana 20 można sobie nawet wyobrazić, że ludzie może nawet będą mogli przenikać przez mury!

Na koniec wiemy ze Starego Testamentu, że bramy starożytnych miast były miejscami honorowymi. Szanowana starszyzna społeczności mogła zasiadać w bramach i stamtąd wydawała wyroki w sprawach prawnych (por. Rdz 19:1; 22:17; Pwt 22:15; 25:7; Rut 4:1-12).

Tak więc możliwość spożywania owoców z drzewa życia i wejścia do Nowego Jeruzalem przez jego bramy będzie nagrodą zarezerwowaną wyłącznie dla wierzących, którzy odnieśli zwycięstwo w swoich doświadczeniach w tym życiu.

Wykluczenie wszystkich niewierzących (w. 15)

Werset 15 mówi: „Ale na zewnątrz są psy i czarownicy i niemoralni seksualnie i mordercy i bałwochwalcy, i każdy, kto kocha i praktykuje kłamstwo.”

Chociaż zwrot „na zewnątrz” może brzmieć tak, jakby odnosiło się do tych, którzy znajdują się poza Nowym Jeruzalem, a jednak nadal na nowej ziemi, to jednak wyraźnie tak nie jest. Pan mówi o tych, którzy są całkowicie poza królestwem.

Trzy linie dowodów sugerują taką interpretację. Po pierwsze, w wiecznym królestwie nie będzie grzeszników. Żadnych. Werset 15 opisuje stan ludzi w danym przyszłym czasie, a nie ich doświadczenia w tym obecnym życiu. Żaden wierzący z uwielbionym ciałem nie może być opisany jako pies, czarownik, osoba niemoralna seksualnie, morderca, bałwochwalca czy kłamca. Podczas gdy te rzeczy były prawdziwe w przypadku gigantów wiary, takich jak Dawid (2 Księga Samuela) i Salomon (1 Księga Królewska 11) w ich doświadczeniach przed śmiercią, nigdy nie będą mogły być prawdziwe w przypadku świętych z uwielbionymi ciałami.

Po drugie, Obj 21:27 mówi, że tylko ci, których imiona zapisane są w Księdze Życia Baranka, wejdą do „niego”. Słowo „niego” w sposób najbardziej naturalny odnosi się tam do królestwa, ponieważ na Nowej Ziemi nie będzie nikogo, którego imię nie byłoby zapisane w Księdze Życia Baranka. Wszyscy ludzie nie zapisani w tej Księdze Życia znajdą się w jeziorze ognia (por. Obj 20:15).

Po trzecie, Obj 21:8 odnosi się do wielu tych samych grzechów, o których mowa w Obj 22:15 (tj. morderców, niemoralnych seksualnie, bałwochwalców i kłamców) i wyraźnie przypisuje losowi tak opisanych ludzi „jezioro, które płonie ogniem i siarką, co jest drugą śmiercią”.

Niewierzący na zawsze pozostaną nieusprawiedliwionymi grzesznikami, którzy na zawsze zostaną wykluczeni z królestwa Bożego.

Włączenie wszystkich, którzy wierzą (w. 17)

W wersecie 17 czytamy: „A Duch i oblubienica mówią: ‚Przyjdź!’. I niech przyjdzie ten, kto pragnie. A kto pragnie, niech swobodnie zaczerpnie wody życia.”

Tu po raz kolejny pojawia się darmowa oferta życia wiecznego. W końcowych wersetach NT znajdujemy kolejną darmową ofertę wody życia. Nie ma żadnych zobowiązań.

Nie tylko nie ma powodu, by interpretować werset 15 jako nauczanie, że wszyscy „prawdziwi” wierzący wytrwają, ale takiej interpretacji wprost przeczy werset 17. Życie wieczne jest za darmo!

Wnioski

Objawienie 22:15 w żaden sposób nie dowodzi tego, że wszyscy chrześcijanie prowadzą posłuszne Bogu, zwycięskie życie. Nie dowodzi też tego, że żaden chrześcijanin nie będzie mordercą, kłamcą czy cudzołożnikiem [podczas swego życia na obecnej ziemi]. Ten tekst w ogóle nie ma nic wspólnego z tymi kwestiami. Mówi on natomiast o tym, że w Królestwie nie będzie grzeszników. Jak mówi Jan: „Gdy się objawi, [wtedy] będziemy do niego podobni” (1. Jana 3:2). Amen! „O tak, przyjdź, Panie Jezu!” (Obj 22:20).