C.S. zwraca uwagę na istotny problem w Bibliach studyjnych i komentarzach do Biblii:
Właśnie dostałem nową Biblię do studiowania i jestem ciekaw myśli, które są w niej przedstawione odnośnie Ewangelii Jana 3:16. Jest tam napisane, że w Nowym Testamencie wiara oznacza coś więcej niż intelektualną zgodę z jakimś faktem. Niekoniecznie się z tym zgadzam. Czy wiara nie jest po prostu przekonaniem, że Jezus jest Synem Bożym, Chrystusem, w którym mamy życie wieczne, jeśli tylko wierzymy w Niego i w to, kim jest? Ponadto stwierdza „słowo ‚pisteuō’ oznacza stosowanie się do, oddanie się, wiarę w, poleganie na, zaufanie do osoby lub przedmiotu. Obejmuje to nie tylko zgodę umysłu, ale akt serca i woli podmiotu. Ktokolwiek w niego uwierzy, jest równoznaczne z tym, kto ufa [jemu] lub zobowiązuje się wobec niego (Chrystusa).” Wszelkie myśli dotyczące tej kwestii byłyby niezwykle pomocne, dziękuję!
Dzięki, C.S.
Zdumiewa mnie, jak chętnie niektórzy ludzie przekształcają to, co mówi Słowo Boże, w to, co ich zdaniem powinno mówić.
Zastosujmy to konsekwentnie do paru fragmentów w Biblii. Wybrałem 8 wersetów. Według tej nienazwanej studyjnej Biblii, jeśli ktoś uwierzy w Jezusa to oznacza to, że „zobowiązuje się/przejawia oddanie/zaangażowanie [taka osoba] wobec Niego”.
Mateusza 21:22: „I wszystko, o cokolwiek poprosicie w modlitwie, wierząc będąc oddani modlitwie, otrzymacie.”
Mateusza 24:23: „Jeśli wtedy ktoś wam powie: Oto tu jest Chrystus, albo: Jest tam – nie wierzcie bądźcie im oddani.”
Jana 11:26: „A każdy, kto żyje i wierzy we mnie jest Mi oddany, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to jesteś oddana temu?”
Jana 11:27: „Odpowiedziała mu: Tak, Panie. Ja uwierzyłam Jestem Ci oddana w tym sensie, że ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym, który miał przyjść na świat.”
Rzymian 4:3: „Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu zobowiązał się wobec Boga i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość.”
Rz 14:2: „Jeden bowiem wierzy zobowiązał się do tego, że może jeść wszystko, a inny, będąc słaby, jada jarzyny.”
Galatów 3:9: „Tak więc ci, którzy są z wiary zaangażowania, dostępują błogosławieństwa wraz z wierzącym zaangażowanym Abrahamem.”
Jakub 2:19: „Ty wierzysz jesteś oddany idei, że jest jeden Bóg, i dobrze czynisz. Demony także wierzą są temu oddane i drżą.”
Jeśli te stwierdzania o wierze są prawdą, to usprawiedliwienie nie jest przez samą wiarę. Jest ono przez samo zaangażowanie/zobowiązanie się. W ten sposób patrząc, wiara w Chrystusa nie ma nic wspólnego z wierzeniem w Niego. Ma ona związek z zobowiązaniem się do wiernego naśladowania Go przez resztę własnego życia.
Jeśli wiara w Jezusa oznacza zobowiązanie się wobec Niego, a nie wiarę w Niego, to nie miałoby znaczenia, czy wierzysz w zbawienie przez uczynki, czy nie. W rzeczywistości nie miałoby nawet znaczenia, czy wierzysz, że Jezus jest Mesjaszem i Zbawicielem. Nie miałoby znaczenia, gdybyś wierzył, że zbawienie zostanie utracone, jeśli popełnisz duży grzech. Jeśli wiara w Niego nie polega na wierzeniu, to ateista mógłby narodzić się na nowo, angażując swoje życie w naśladowanie Chrystusa.
Co ta biblia studyjna i wielu współczesnych kaznodziejów chcą nam wmówić, to to, że wiara w Jezusa wiąże się z uwierzeniem w pewne fakty na Jego temat, ale także ze zobowiązaniem się z własnej woli do służenia Mu przez resztę życia. Ale to nie może oznaczać obu tych rzeczy. Albo oznacza zobowiązanie się, albo wiarę.
Kiedy Jezus zapytał Martę: „Czy wierzysz w to?” to albo pytał, czy jest przekonana, że to, co właśnie powiedział, jest prawdą (Ew. Jana 11:25-26), albo pytał, czy zobowiązała się zrobić cokolwiek, czego właśnie wymagałby od niej, aby uczyniła. Ale On nie kazał jej nic robić. Po prostu wypowiedział to, że co obiecuje jest prawdą.
Podobnie jest w Ewangelii Jana 3:16. Pan Jezus nie nakazywał Nikodemowi wykonywania dla Niego określonych zadań. Składał obietnicę, że kto w Niego uwierzy, nigdy nie zginie, ale będzie miał życie wieczne.
Ewangelia Jana 3,16 jest piękna w swojej prostocie. Cieszę się ze wszystkich tych, którzy jasno głoszą darmowy dar życia wiecznego dla każdego, kto po prostu uwierzy w Jezusa, bez jakichkolwiek uczynków, zaangażowania, poświęcenia czy oddania się. Życie wieczne jest dla każdego, kto w Niego uwierzy, w tym celu, a nie dla tego, kto się w Nim czy dla Niego odpowiednio zachowuje.
