Niedawno napisałem bloga omawiającego to, kiedy jedenastu uczniów narodziło się na nowo. Zobacz bloga „Kiedy jedenastu uczniów narodziło się na nowo?”. Zasugerowałem, że trzech z nich narodziło się na nowo na samym początku służby Jezusa w Jana 1. I nieokreślona liczba innych uczniów przyszła do wiary na weselu w Kanie (Jana 2:11). Wiemy jednak, że wszyscy narodzili się na nowo przed końcem Jego służby, ponieważ Jezus powiedział, że wszyscy byli czyści (Jana 13:10; 15:3).

Ten blog doprowadził do tego następującego pytania Jana:

Czytałem twój artykuł o tym, kiedy Jedenastu narodziło się na nowo i po prostu zaciekawiło mnie to. Skoro nie otrzymali oni Ducha Świętego aż do Pięćdziesiątnicy, to czy technicznie rzecz biorąc nie jest to moment, w którym narodzili się na nowo? Jeśli umarliby przed krzyżem, czy nie poszliby na łono Abrahama w oczekiwaniu na obiecane odkupienie? Czy ktoś może „narodzić się na nowo” przed otrzymaniem Ducha Świętego?

Ukończyłem [pisanie] pewnego artykułu na temat pewności zbawienia po obejrzeniu filmu, w którym John MacArthur odpowiada na pytanie pewnej kobiety, wskazując na jej uczynki i pragnienia jako dowody [takiej pewności swego zbawienia], zamiast zapytać ją, czy słyszała ewangelię i czy w to uwierzyła, co moim zdaniem powinno być naszym jedynym fundamentem pewności [własnego zbawienia].

Istnieje pewne zamieszanie dotyczące nowych narodzin przed Pięćdziesiątnicą. Powodem jest to, że ludzie zakładają, iż sytuacja, która istnieje dzisiaj, istniała zawsze. Jeśli więc dzisiaj ludzie otrzymują stałe zamieszkanie Ducha Świętego, kiedy rodzą się na nowo, to zatem nikt nie narodził się na nowo przed Pięćdziesiątnicą. Dzieje się tak dlatego, że wierzący po raz pierwszy otrzymali stałe zamieszkanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy.

Księga Dziejów Apostolskich wskazuje jednak na to, że przed Korneliuszem w Dziejach Apostolskich 10, ludzie rodzili się na nowo, zanim otrzymali Ducha Świętego. Porównaj Dzieje Apostolskie 8:12-17. Filip doprowadził Samarytan do wiary w Chrystusa i ochrzcił ich. Ale nie otrzymali oni Ducha, dopóki Piotr i Jan nie przyszli i nie położyli na nich rąk.

Jan pyta też, gdzie poszli wierzący, którzy zmarli przed Pięćdziesiątnicą. Według Łukasza 16:19-31 wierzący, którzy zmarli przed krzyżem, poszli do dobrej części Hadesu, gdzie był Abraham. Wiemy, że łotr na krzyżu był z Jezusem w raju, czyli w dobrej części Hadesu, po tym jak obaj umarli.

Jezus zmartwychwstał trzeciego dnia. Ale kiedy zabrał wiernych z Hadesu do trzeciego nieba?

Odpowiedzią nie jest Pięćdziesiątnica. Jezus zabrał wszystkich wierzących z Hadesu dziesięć dni przed Pięćdziesiątnicą, kiedy wstąpił do trzeciego nieba.

Spójrz na Jana 3:16. Kto wierzy w Jezusa, ma życie wieczne. Kiedy to stało się prawdą? Nie stało się to prawdą dopiero po tym, jak Jezus to powiedział. To było prawdą [już] wtedy. Ale kiedy po raz pierwszy stało się prawdą? Było to prawdą w Gen 3:15 i w pierwszym zwiastowaniu ewangelii. Adam i Ewa prawdopodobnie uwierzyli w Chrystusa w celu otrzymania życia wiecznego w tym samym dniu, w którym upadli. Abraham z pewnością narodził się na nowo (por. Gen 15:6; J 8:56; Rz 4:1-5), choć zostało użyte wyrażenie „był usprawiedliwiony”.

Według Jana 3:17 być zbawionym w sensie duchowym to mieć życie wieczne (w. 16).

Jeśli święci ze Starego Testamentu nie narodzili się na nowo przed śmiercią, to umarli niezbawieni i duchowo martwi. Ale jeśli byli duchowo martwi, kiedy umarli fizycznie, to już by tak to pozostało (J 5:39-40). Człowiek nie może narodzić się na nowo po śmierci¹.

Lubię używać akronimu RIBS², aby zapamiętać działanie czy też służby Ducha Świętego w momencie wiary. Cztery służby Ducha Świętego, o których tutaj mowa to: (1) Odrodzenie [duchowe], (2) Zamieszkanie [Ducha Świętego w nowo narodzonej osobie], (3) Chrzest [Duchem Świętym w Ciało Chrystusa] i (4) Zapieczętowanie [Duchem Świętym, odnośnie bezpieczeństwa zbawienia]. Przed Pięćdziesiątnicą wszyscy wierzący zostawali odradzani na nowo i zapieczętowywani. Pomiędzy Pięćdziesiątnicą a Korneliuszem wierzący byli odradzani na nowo i zapieczętowywani, ale zamieszkanie i chrzest Duchem Świętym w ciało Chrystusa miały miejsce po nowych narodzinach.

Zgadzam się całkowicie z pytającym Janem w kwestii pewności własnego zbawienia. Nasza pewność co do naszego wiecznego przeznaczenia nie znajduje się w naszych uczynkach, które są niedoskonałe. Pewność znajduje się w wierze w obietnicę życia wiecznego, którą Pan Jezus składa wszystkim, którzy w Niego uwierzą.

Mam nadzieję, że to pomoże, Janie. Dobre pytania.

______