Podczas niedawnej rozmowy z przyjacielem dowiedziałam się, że sataniści praktykują rytuał, w którym publicznie bluźnią Bogu w ramach swoich ceremonii kultu. Robią to również w mediach społecznościowych, nie tylko po to, by kpić z Pana Boga i chrześcijaństwa, ale także dlatego, że chcą stać się „nie do uratowania”. Powiedziano im, że jeśli będą bluźnić Panu Bogu, nigdy nie zostaną uratowani przed jeziorem ognia w przyszłości. Wielu robi to z powodu buntu w okresie nastoletnim.
Nawet w kościele są tacy, którzy podążają za tym sposobem myślenia. Zostali przekonani, że bluźnienie Panu Bogu w przeszłości było tak wielkim grzechem, że nie mogą być zbawieni, nawet jeśli teraz wierzą w Pana Jezusa Chrystusa. W rezultacie żyją w strachu, niepewni swojego zbawienia, ponieważ kiedyś bluźnili Panu Jezusowi Chrystusowi z powodu młodzieńczej arogancji lub głupoty. Na szczęście Biblia opowiada inną historię. Krótko mówiąc, bezpłatne życie wieczne jest nadal oferowane każdemu, kto uwierzy w Pana Jezusa Chrystusa ku życiu wiecznemu. Każdemu. Nawet bluźniercy.
Według słownika Webstera bluźnierstwo oznacza „znieważanie, zelżenie, mówienie w sposób okazujący brak szacunku dla Boga lub czegoś świętego”.
Podstawowym znaczeniem tego słowa jest mówienie nieprawdy lub źle o Bogu, lżenie, znieważanie i wyśmiewanie się z Niego lub oczernianie Go. Satanista jest oczywistym przykładem osoby, która szydzi z Pana Boga i chrześcijaństwa. Należy jednak zauważyć, że każdy — od szydzącego ateisty po kalwinistę, który wyśmiewa „tanią łaskę” lub “łatwe wierzenie” — bywa lżącym, jest znieważającym i może technicznie być bluźniercą. Bluźniercy, lżący i znieważający przybierają różne kształty i rozmiary. Widzimy to podczas ukrzyżowania Pana Jezusa Chrystusa. Żołnierze, którzy bili Pana Jezusa Chrystusa, z pewnością byli bluźniercami (Łukasza 22:63-65). Gdy Pan Jezus Chrystus był na krzyżu, Ewangelista Marek zapisał, że ci, którzy przechodzili obok, ubliżali Mu, lżyli Go, znieważali Go i bluźnili Mu (Marka 15:29), machając głowami i szydząc z Pana Jezusa Chrystusa, znieważająco i prześmiewczo wzywając Go, by zszedł z krzyża. Arcykapłani również szydzili z Pana Jezusa Chrystusa, mówiąc, że skoro uratował tak wielu innych, powinien być w stanie uratować samego siebie (Marka 15:31-32). Ostatnią grupą bluźnierców byli dwaj złoczyńcy obok Pana Jezusa Chrystusa, którzy również „złorzeczyli Mu” (Marka 15:32b).
W tym ostatnim przykładzie znajdujemy piękny obraz łaski naszego Pana Jezusa Chrystusa wobec znieważającego i lżącego bluźniercy. Według Ewangelii Łukasza, podczas gdy pierwszy złoczyńca nadal szydził z Pana Jezusa Chrystusa (Łukasza 23:39), drugi złoczyńca zmienił swój pogląd w miarę upływu czasu. Ostatecznie bronił Pana Jezusa Chrystusa i ganił drugiego złoczyńcę (Łukasza 23:40-41). Wreszcie, w Łukasza 23:42, widzimy, że złoczyńca zwracił się do Pana Jezusa Chrystusa i prosił Go, aby pamiętał o nim, gdy przyjdzie do swego królestwa. Pan Jezus Chrystus pełen łaski i prawdy odpowiedział na jego prośbę i powiedział temu byłemu bluźniercy, że wkrótce, jeszcze tego samego dnia, będzie z Nim w raju.
Innym przykładem byłego bluźniercy jest Apostoł Paweł. W 1 Tymoteusza 1:12-13 Apostoł opisuje siebie przed zbawieniem wynikającym z uwierzenia w Pana Jezusa ku życiu wiecznemu, mówiąc:
A dziękuję Temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, Panu naszemu, za to, że mnie uznał za wiernego, przeznaczając do służby. Mnie, który przedtem byłem bluźniercą i prześladowcą, i krzywdzicielem; ale dostąpiłem miłosierdzia, bo czyniłem to w nieświadomości, w niewierze (1 Tymoteusza 1:12-13).
Wielu chrześcijan uważa, że jeśli ktoś doszedł do wiary w późniejszym okresie życia, to znaczy, że „tak naprawdę” nie bluźnił Panu Jezusowi Chrystusowi. Jednak wypowiedź Apostoła Pawła pokazuje co innego. Przyznaje się on do swoich wcześniejszych grzechów, w tym do bluźnierstwa. Należy również zauważyć, że Apostoł Paweł przyznaje się do zmuszania innych do bluźnienia Panu Jezusowi Chrystusowi podczas prześladowań wczesnego kościoła (Dzieje 26:9-11). Paweł był zatem nie tylko bluźniercą, ale także twórcą bluźnierców. Jednak pomimo listy deprawacji, które Paweł Apostoł popełnił przed dojściem do wiary w Pana Jezusa, w tym bluźnierstwa przeciwko Panu Bogu, przedstawia się jako wzór dla tych, którzy uwierzą w Pana Jezusa Chrystusa ku życiu wiecznemu (1 Tymoteusza 1,16). Tak więc oferta życia wiecznego nie została unieważniona przez jego wcześniejszy grzech bluźnierstwa.
Niezależnie od tego, czy ktoś był kiedyś satanistą, legalistycznym faryzeuszem czy mordercą i handlarzem ludźmi, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa rozciąga się na nas wszystkich. Nawet jeśli kiedyś bluźniłeś Panu Bogu, nadal możesz, dzięki Jego miłosierdziu, przyjść do wiary i otrzymać dar życia wiecznego w wyniku uwierzenia Panu Jezusowi Chrystusowi ku życiu wiecznemu.
