Paweł przedstawił ponadczasową prawdę, kiedy napisał:
Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w Jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu. (List do Rzymian 3:20)
Nawet pod rządami prawa w Starym Testamencie, uczynki prawa nie miały nic wspólnego z wiecznym zbawieniem człowieka. Zbawienie znajduje swoją prawdziwą podstawę w ofierze Chrystusa na krzyżu i zawsze było z łaski przez wiarę. Zaprzeczanie temu jest sprzeciwianiem się całej doktrynie usprawiedliwienia przedstawionej w Liście do Rzymian.
Jeden z najlepszych przykładów Bożej łaski w Biblii znajduje się w historii zbawienia Saula. Duchowe odrodzenie Saula jest zapisane w Pierwszej Księdze Samuela 10:1-10.
Co prawda życie Saula nie było zwycięskie. Gdy zbliżał się koniec jego życia, konsultuje się on z medium spirytystycznym (1. Sam 28), a następnie umiera z własnej ręki (1. Sam 31:4-6).
Te ostatnie czyny w życiu Saula z pewnością nie wskazują na to, że był on niezbawiony. Wręcz przeciwnie, stanowią one ostrzeżenie dla wszystkich zbawionych o niebezpieczeństwach, które wynikają z niechodzenia z Bogiem poprzez wiarę. Saul jest klasycznym przykładem człowieka nowo-narodzonego, który nigdy nie nauczył się żyć poprzez wiarę.
Autor Księgi Samuela mówi całkiem jasno, że Saul narodził się na nowo. Chociaż nie używa dokładnie takich słów, to jego wypowiedź jest całkowicie oczywista.
Po tym, jak Samuel namaścił Saula na króla Izraela (1. Sam 10:1), mówi Saulowi o różnych znakach, które spotkają go po odejściu od Samuela (10:2-4). Na koniec Samuel mówi:
Potem przyjdziesz na pagórek Boży, gdzie jest załoga filistyńska. A gdy tam będziesz wchodził do miasta, spotkasz się z gromadą proroków schodzących z wyżyny. Przed nimi będą: cytra, bęben, flet i harfa, a oni będą prorokować. *Wtedy zstąpi na ciebie Duch PANA i będziesz prorokował wraz z nimi, i przemienisz się w innego człowieka. – 1. Samuela 10:5-6
Wydarzenia, które Samuel przepowiedział, wszystkie się spełniły, jak to jest zaznaczone w wersetach 9-13. Werset 9 daje nam podsumowanie w następujący sposób:
I kiedy odwrócił się, aby odejść od Samuela, Bóg przemienił mu serce na inne i w tym dniu spełniły się wszystkie te znaki. (1. Samuela 10:9)
Zauważmy, że werset 9 przedstawia jako pierwsze przemianę Saula ze względu na jej znaczenie. Jednak werset 6 wyraźnie wskazuje, że to wydarzenie nie nastąpiło jako pierwsze, ale podczas jego spotkania z grupą proroków.
Byłoby bezcelowe spierać się o znaczenie stwierdzeń, które zaznaczyliśmy pogrubioną czcionką w wersetach 6 i 9. Z pewnością nie mogą one odnosić się do niczego innego niż do nowego narodzenia. W jaki inny sposób grzesznik może być przemieniony w innego człowieka lub otrzymać inne serce aniżeli przez [duchowe] odrodzenie? Najwyraźniej Saul został zbawiony w tym dniu!
Ale należy również zauważyć, że dzieje się to podczas spotkania z grupą proroków, którzy są w trakcie prorokowania. O czym więc oni prorokowali? Nie ma istotnego powodu, aby wątpić, że prorokowali o mesjańskiej nadziei Izraela.
Apostoł Piotr powiedział nam:
Temu wszyscy prorocy wydają świadectwo, że przez jego imię każdy, kto w niego wierzy, otrzyma przebaczenie grzechów.
Dzieje Apostolskie 10:43
Oczywiście, Piotr mówił o prorokach piszących, którzy napisali księgi Pisma Świętego. Ale kto może wątpić, że prorocy w czasach Starego Testamentu często przekazywali [także] ustnie [wiedzę] o tych rzeczach?
W rzeczywistości nadzieja mesjańska była wyraźnie skrystalizowana już w czasach Mojżesza. Dlatego autor Listu do Hebrajczyków może powiedzieć o Mojżeszu:
Przez wiarę Mojżesz, gdy dorósł, odmówił nazywania się synem córki faraona; *Wybierając raczej cierpieć uciski z ludem Bożym, niż mieć doczesną rozkosz z grzechu. *Uważał zniewagi znoszone dla Chrystusa za większe bogactwo niż skarby Egiptu, bo wypatrywał zapłaty. – List do Hebrajczyków 11:24-26
Tak więc Mojżesz nie tylko wierzył w Mesjasza, ale także dążył do [otrzymania] wiecznej nagrody [nie wiecznego życia, które już posiadał, poprzez wiarę] – tak jak my powinniśmy [także dążyć do otrzymania tych nagród za wierną służbę w Ciele, Kościele, Zborze Chrystusowym]!
Powiedzmy to wyraźnie, że Saul – podobnie jak my – został zbawiony przez wiarę w Mesjasza. Żaden inny wniosek nie wydaje się być rozsądnym. Kiedy Saul przyłączył się do prorokujących proroków, uczynił to w wyniku wiary w to, co oni mówili. O odrodzeniowym działaniu Ducha Świętego świadczy fakt, że Saul przyłączył się do proroczego świadectwa.
Ale nawet gdyby nie prorokował, to i tak był nowym człowiekiem z nowym sercem. Prorokowanie po prostu ukazało narodowi, że Saul, podobnie jak sam Samuel (1 Samuel 3), poznał Boga Izraela.
