W jednym z donioślejszych fragmentów Starego Testamentu dotyczących zmartwychwstania, Hiob głosi:

Lecz ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem stanie! Że potem, chociaż moja skóra jest tak poszarpana, uwolniony od swego ciała będę oglądał Boga. Tak! Ja sam ujrzę go i moje oczy zobaczą go, nie kto inny. Moje nerki zanikają we mnie za tym tęskniąc (Hioba 19:25-27).

Wersety te, między innymi (Daniela 12:1-2; Izajasza 26:19; Ozeasza 13:14; Psalm 16:9-11), są często wykorzystywane do wykazania, że święci Starego Testamentu nie tylko wierzyli w nadchodzącego Mesjasza, ale wierzyli, że dzięki Niemu będą żyć wiecznie. Hiob rozumiał, że jego Odkupiciel nadchodzi i że pewnego dnia ujrzy Go w swoim ciele.

W wiosennym numerze JOTGES z 2003 roku, Bob Bryant napisał artykuł (zobacz tutaj) zatytułowany „Jak ludzie byli zbawieni przed przyjściem Jezusa?”. W artykule tym Bryant komentuje te wersety:

Dwa tysiące lat przed przyjściem Jezusa Hiob wiedział, że jego Odkupiciel przyjdzie na ziemię, aby zapłacić cenę za jego grzechy. Hiob miał pewność, że dzięki swojemu Odkupicielowi będzie żył z Bogiem po śmierci (s. 64).

Jest to piękny fragment, który mówi o spójnym przesłaniu — znajdującym się zarówno w Starym Testamencie, jak i w Nowym Testamencie — o życiu wiecznym w Chrystusie. Jednak w tych wersetach jest coś więcej niż jedynie zbawcze zastosowanie.

W rozdziale 18 Hiob zostaje poddany kolejnemu atakowi ze strony jednego ze swoich przyjaciół — tym razem Bildada (Hioba 18:1 i następne). W rozdziale 19 Hiob mówi o dziesięciu razach, gdy Bildad wyrzucał mu, dręcząc jego duszę i duchowo znęcając się nad nim niesłusznymi atakami (Hioba 19:2-3). Hiob stwierdza, że jest odsunięty od swoich znajomych, że jego krewni go opuścili, a jego bliscy przyjaciele o nim zapomnieli (Hioba 19:13-14). Nawet jego słudzy traktują go jak pariasa. Z powodu cierpienia, jakiego doświadcza, wszyscy w jego życiu umieszczają go na czarnej liście. Nawet jego żona i cudze dzieci uważają go za odrażającego (Hioba 19:17-18). W ten sposób Hiob nie tylko stracił ziemię, majątek, dzieci i zdrowie, ale również jego reputacja legła w gruzach z powodu piętna związanego z cierpieniem. Jego fizyczne cierpienie jest kluczowym elementem w tym kontekście. W Hioba 19:20 Hiob mówi, że jego kości przylgnęły do jego skóry. Hiob siedzi w całkowitej ruinie i nędzy.

Hioba 19:25-27 pokazuje, że Hiob wyraźnie rozumie, że będzie żył wiecznie. Chciałbym jednak zasugerować, że oczekuje on czegoś więcej niż jedynie wieczności. Wie również, że jego Odkupiciel pewnego dnia odkupi jego fizyczne ciało i usprawiedliwi jego życie. Krótko mówiąc, w tym momencie rozpaczy Hiob nie oczekuje konkretnie życia wiecznego. Trzyma się raczej nadziei na nadchodzące usprawiedliwienie.

Słowo Odkupiciel to hebrajskie słowo gō’ali. Oznacza ono „odkupiciela, mściciela lub odzyskanie jako własne”. Nelson Study Bible podaje ten interesujący komentarz:

Hiob wyraża zaufanie do swojego żyjącego Odkupiciela, co w tym kontekście prawnym można przetłumaczyć jako „Mściciel” lub „Obrońca praw rodziny” (zob. Psalm 119:154; także Rut 4:1).

Te opisy Chrystusa pięknie pasują do kontekstu tego fragmentu. Gdy Hiob myśli o wszystkich, którzy go opuścili, spogląda na nadchodzącego Tego, który jest jego Mścicielem. Mścicielem i Obrońcą. To wykracza poza to, że Pan jest dawcą życia wiecznego: On jest także naszym Odkupicielem!

W Psalmie 72:12-14 widzimy podobną koncepcję. Salomon mówi o nadchodzącym królestwie Pana i opisuje przyszłe odkupienie tych, którzy cierpią, mówiąc:

Albowiem On wybawi potrzebującego, gdy wołać będzie,
I ubogiego, i tego, który nie ma pomocnika.
Oszczędzi biednych i potrzebujących,
I zbawi dusze potrzebujących.
Odkupi ich życie od ucisku i przemocy;
I cenna będzie ich krew w Jego oczach (podkreślenie dodane).

W tym fragmencie należy zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, zbawienie potrzebujących (Psalm 72:13) nie odnosi się do wiecznego zbawienia od jeziora z ognia. Mówi raczej o ich nadchodzącym wyzwoleniu od cierpienia. Po drugie, zbawienie ich duszy jest zdefiniowane jako odkupienie ich życia. Psalmista wyjaśnia to w Psalmie 72:14, opisując wybawienie od ucisku i przemocy. Pan oferuje życie wieczne przez wiarę w Niego. Istnieje jednak również nadchodzące odkupienie dla biednych i cierpiących. Pomimo sposobu, w jaki świat traktuje potrzebujących, cierpiący wierzący są cenni dla Pana (Psalm 72:14), a On będzie im błogosławił w swoim królestwie (Mateusza 5:3-12). On ich pomści i usprawiedliwi ich życie.

Mając na uwadze takie rozumienie odkupienia, słowa Hioba mają o wiele większe znaczenie niż jedynie świadomość, że został zbawiony i znajdzie się w nadchodzącym królestwie. Zamiast tego Hiob mówi o przyszłym dniu, w którym jego życie zostanie wybawione od cierpienia i ucisku. Należy również zauważyć, że nacisk kładziony jest tutaj na przyszłe wyzwolenie. Życie wieczne jest obecną własnością wierzącego (Jana 5:24). Hiob już je posiadał dzięki wierze w nadchodzącego Mesjasza. Jednak w rozdziale 19 Hiob oczekuje na przyszłe odkupienie swojego ciała i usprawiedliwienie swojego życia przed Bogiem i ludźmi. Hiob oczekiwał od swego Odkupiciela pełnego wybawienia jego reputacji i ciała. Nawet życie naznaczone cierpieniem i ośmieszeniem zostanie wskrzeszone do chwały. To właśnie tego pełnego odkupienia pragnęło jego serce i na nie z nadzieją czekał.