Ilustracja, która wywarła na mnie wrażenie, przedstawiała dwa króliki stojące obok ich upraw marchwi. Obok królika po lewej stronie z ziemi wyrastała niewielka zielona nać. Była to ledwie łodyżka, niesięgająca nawet do uszu królika. Był smutny. Natomiast królik po prawej stronie miał dużą nać zbudowaną z wielu rozbudowanych łodyg. Obok jej właściciela wyglądała prawie jak silny krzew lub drzewo, zakrywając jego głowę i uszy, a nawet zapewniając dumnemu królikowi cień.

Na obrazku można było dostrzec jeszcze coś więcej: to, czego króliki nie widziały – to, co znajdowało się pod ziemią. Mała nać, ze znikomą łodyżką, była połączona z marchewką pięć razy większą od królika, do którego należała, podczas gdy duża nać, zbudowana z wielu silnych i dorodnych łodyg, była połączona z malutką, niemal nieistniejącą marchewką. Ledwie widoczną. Znaczenie ilustracji było jasne: nie oceniajcie pracy, dopóki nie zostanie zebrana, ponieważ pozory mogą mylić. Podobnie jak w przysłowiu „nie oceniaj książki po okładce”, króliki nie powinny były oceniać ich plonów po łodygach.

Chociaż jest to tylko prosta ilustracja, obraz ten przywołuje słowa z Księgi Izajasza 49. W tym rozdziale prorok przewiduje nadejście Sługi, Pana Jezusa Chrystusa. Ten Sługa, Pan Jezus Chrystus, wypełni przeznaczenie narodu izraelskiego (Izajasza 49:3), wybawi naród i będzie światłością dla pogan (Izajasza 49:6). Izajasz mówi jednak również o odrzuceniu tego Sługi. Ten nadchodzący Sługa będzie cierpiał, będzie odrzucony, znienawidzony i ostatecznie zabity przez Jego własny lud.

W świetle tego odrzucenia Sługa woła w Izajasza 49:4a:

Wtedy rzekłem: „Na próżno się trudziłem, na próżno i bezskutecznie zużyłem swoją siłę”.

Sługa lamentuje, ponieważ na pierwszy rzut oka Jego dzieło wydaje się bezużyteczne. Jego wysiłki na rzecz narodu izraelskiego nie przyniosą widocznych korzyści, ponieważ naród Go odrzuci (Izajasza 53:3-12, Jana 1:11). Podobnie jak królik po lewej stronie, którego mała nać sugeruje rozpaczliwe położenie, dzieło Pana Jezusa Chrystusa pozornie wydaje się bezowocne. Jednak Cierpiący Sługa nie kończy Jego wołania na tym akcencie, ale kontynuuje, mówiąc:

„Jednak moja sprawiedliwa nagroda jest u Pana, a moja praca u mojego Boga (podkreślenie dodane)” Izajasza 49:4b.

Pomimo pozorów Pan Jezus Chrystus jest przekonany o przyszłych obfitych żniwach. Jest pewien sprawiedliwej nagrody od Boga Ojca, ponieważ Jego dzieło zostało wykonane dla Boga. Później, w Izajasza 50, wypowiada podobną deklarację, mówiąc:

„Albowiem Pan, Bóg, mi pomoże; dlatego nie doznam zawstydzenia; dlatego twarz moją nastawiłem jak kamień, i wiem, że nie doznam wstydu” Izajasza 50:7.

Są to szokujące deklaracje w świetle tego, co Pan Jezus Chrystus miał wycierpieć. Syn ufa Ojcu i jest pewien Jego wybawienia i usprawiedliwienia. Chociaż Pan Jezus Chrystus cierpiał hańbę krzyża, wiedział, że Bóg Ojciec nie pozwoli, aby hańba ta pozostała. Zostanie On wynagrodzony za swoje wysiłki, najpierw w zmartwychwstaniu, a ostatecznie podczas swojego powtórnego przyjścia, kiedy to będzie sądził świat i panował przez całą wieczność.

Constable komentuje Izajasza 49:4:

Kiedy Jezus Chrystus umarł, wydawało się, że osiągnął bardzo niewiele. Większość ludzi uważała Jego życie za zmarnowane. Niemniej jednak dzieło Sługi podobało się Bogu, jeśli nie ludziom. Sprawiedliwość ludzka skazała Mesjasza na krzyż, ale sprawiedliwość Boża dała Mu koronę. Sługa powierzył swoje dzieło Bogu i zaufał Mu, że sprawiedliwie go wynagrodzi (D. L. Constable, „Isaiah 49”, Lumina).

Pewność Zbawiciela co do wierności i sprawiedliwości Boga Ojca jest głębokim przykładem dla dzisiejszych wierzących. Autor Listu do Hebrajczyków mówi nam, abyśmy patrzyli na Pana Jezusa Chrystusa, który znosił hańbę krzyża dla radości, która była przed Nim (Hebrajczyków 12:1-3). Pan Jezus Chrystus wiedział, że Jego cierpienie zaowocuje koroną i że zasiądzie po prawicy tronu Boga. Wierni wierzący, rozważając ich pracę i cierpienie, powinni pamiętać, że również im została dana obietnica nagrody i usprawiedliwienia za wierną pracę.

Jednak łatwo popaść w rozpacz i znużyć się, myśląc, że wszystko zostało zrobione na próżno (Hebrajczyków 12:3, Galacjan 6:9). Ludzie odrzucają przesłanie łaski Bożej nauczanej w Piśmie Świętym. Być może twoje lata służby legną w gruzach, gdy grzech i herezja przenikną do kościoła. Wiele z tego, co robisz dla Pana Jezusa Chrystusa, może wyglądać jak nać króliczka po lewej stronie, nieznacząca łodyżka. Jednak podobnie jak nasz Zbawiciel przed nami, również ty możesz mieć zaufanie do Boga Ojca. To, co robisz dla Niego, ma wartość wieczną (Rzymian 8:18,31-39, Hebrajczyków 11:35-40).

Jak napisał autor jednego z hymnów:

Gdy ciemność zdaje skrywać Go,
Odpoczywam w łasce Jego;
Wśród burzy, wichrów, wzniosłych fal,
Kotwica za zasłoną trwa.

(Edward Mote, „Na niczym innym nie opieram nadziei”).